Nu ik zo ongeveer vierkante ogen heb van het kijken naar alles wat zich onder de Olympische ringen in Sotsji afspeelt, krijg ik behalve de sportprestaties ook oog voor kleine opvallende details, zoals de 'Olympische ring' in de neus van de Nederlandse deelneemster Cheryl Maas op het onderdeel Slopestyle. Het is niet zozeer de piercing als versiering die mij intrigeert, maar het feit dat ze deze draagt als sporter op hoog niveau.
Ik herinner mij dat mijn gymlerares ons verbood met ringen om onze vingers, oorbellen in de oren en een ketting om de hals te sporten: in verband met risico op ergens achter blijven haken is dat veel te gevaarlijk! Dan nu: de hedendaagse sporters dragen ringen, oorbellen, kettingen en... piercings: geen haan die er naar kraait. Bijzonder, gezien de (gezondheids)risico's die het dragen van dergelijke versieringen met zich meebrengen.
Orale piercings
Nu piercings al lang niet meer alleen maar gedragen worden door vertegenwoordigers van een subcultuur en inmiddels een bekend verschijnsel in het straatbeeld zijn, krijgt ook de tandarts steeds vaker een patiënt met piercings in de stoel. Orale piercings komen het meest voor in de tong (81%) en de lippen (38%), minder vaak wordt de piercing in wang, frenulum of uvula aangebracht. Een orale mondpiercing kan infecties veroorzaken, met daarmee gepaard gaande pijn en zwellingen. In extreme gevallen kan een sterk opgezwollen tong de luchtwegen blokkeren en de ademhaling bemoeilijken.
Schade aan gebit en gingiva
Ook kunnen metalen piercings tanden of kiezen beschadigen of doen breken. Behalve het gebit kan ook tandvlees door piercings beschadigd raken of worden teruggedrongen, met parodontitis tot gevolg. Er moet dus goed gekeken worden naar gingivale schade en bij gingivalaesies moet de piercing verwijderd te worden.
Hygiëne
Goede voorlichting en orale hygiëne met professionele ondersteuning is daarom essentieel. De drager van de piercing moet, behalve driemaal daags poetsen, viermaal daags de mond te spoelen met een antibacterieel mondwater gedurende 30 tot 60 seconden. Frequente tandheelkundige controles zijn gewenst, waarbij de piercing verwijderd moet worden om de plakvorming te controleren. De omliggende weefsels moeten op de aanwezigheid van een ontsteking (rubor, dolor, calor, tumor en functio laesa) beoordeeld worden, evenals op traumatische afwijkingen.
Kortom: een piercing vereist nogal wat onderhoud en lef, zeker wanneer je gepiercet en wel aan de Olympische Spelen deelneemt.....
Meer over piercings in dit artikel in Tandartspraktijk 9-2013 "Orale piercings - onderscheidend maar mondhygiëne is voorwaarde".
Auteur(s): Marijke Simons