Flexibilisering van arbeid en organisatie in de gezondheidszorg

Arbeidstijden en arbeidscontracten zijn lange tijd nauwelijks een punt van discussie ge-weest in de gezondheidszorg. Arbeidstijden werden bepaald door de zorgvraag en daaraan dienden de werknemers zich tot op zekere hoogte aan te passen. Bat impliceerde enerzijds voor veel medewerkers zeer onregelmatige werktijden, maar anderzijds een arbeidscon-tract met een grote mate van zekerheid. Florence Nightingale hoefde zich geen zorgen te maken over haar toekomst, maar werd wel geacht altijd klaar te staan voor de patient. In dit beeld is vanaf de jaren tachtig veel veranderinggekomen (Van Dijk, 1991). Daarvoor zijn verscheidene factoren bepalend geweest. Zo kreeg de personele functie in dit decen-nium eindelijk gestalte in deze sector. Ook kreeg de gezondheidszorg in die jaren te ma-ken met ingrijpende bezuinigingen waardoor de noodzaak ontstond om zeer kritisch alle kostenposten tegen het licht te houden. Ten slotte deden zich belangrijke ontwikkelingen voor op de arbeidsmarkt die ook de zorgsector niet ongemoeid lieten (Van Dijk, 1992). Daarmee kwamen thema’s als deeltijdarbeid, roosters, onregelmatigheidstoeslagen, ar-beidspools en uitbesteding onder de aandacht van het management en op de agenda van het arbeidsvoorwaardenoverleg.