Fecale incontinentie

Fecale incontinentie is het onvrijwillig verliezen van ontlasting. Broekpoepen en het verliezen van ontlasting in de onderbroek door kinderen, op een leeftijd waarop dit normaal gesproken niet meer het geval is, heette vroeger encopresis. Omdat het een vorm van incontinentie voor ontlasting is, spreekt men tegenwoordig liever van ‘fecale incontinentie’. Uit onderzoek blijkt dat meer dan 90% van de kinderen voor het 4e levensjaar zindelijk is. De meeste kinderen worden tussen hun 2e en 3e verjaardag zindelijk voor ontlasting. Ze kunnen dan, na ontstaan van aandrang, gedurende een beperkte tijd de ontlasting ophouden en deze vervolgens op de juiste plaats produceren. Men spreekt van fecale incontinentie wanneer een kind van 4 jaar of ouder, nog steeds (primaire vorm) of opnieuw (secundaire vorm) onzindelijk is voor ontlasting, zonder dat het kan worden toegeschreven aan een somatische aandoening of bijwerking van medicatie. Omdat ieder kind de controle over de ontlasting in zijn eigen tempo bereikt, wordt fecale incontinentie pas als een medisch probleem gezien als het kind ouder dan 4 jaar is. Dat is niet terecht als er achter fecale incontinentie wel een medisch probleem (obstipatie) verborgen gaat, zoals meestal het geval is bij fecale incontinentie. Bij obstipatie is er een grote hoeveelheid harde ontlasting in de einddarm. Dunne ontlasting lekt langs de harde prop en kan door de sfincter niet worden opgehouden. Dit geeft vegen in de broek en een stoelgang die met te veel moeite en pijn gepaard gaat; dit zijn dan ook aanwijzingen voor obstipatie.