Blijvende vermoeidheid na kanker

Tien jaar geleden kreeg Cees Zomers (42) beenmergkanker. De prognose was niet gunstig, maar de chemokuur sloeg aan en na een beenmergtransplantatie kon hij het ziekenhuis verlaten. Genezen, maar totaal verzwakt. Die eerste tijd kon hij weinig meer dan met de hond over de hei lopen. Langzaam verbeterde zijn conditie en na 6 maanden ging hij voorzichtig weer werken als leraar techniek. Hij was nog niet de oude, maar dat komt wel weer, dacht hij. Die tijd zou echter nooit meer terugkomen. Cees bleef extreem moe na genezing van de kanker. ‘Ik noem het geen vermoeidheid, ik noem het uitputting. Als je vermoeidheid zegt, zegt iedereen: Ik ben ook wel eens moe. Ze begrijpen het niet.