Afstand column

Extract

Corona heeft nogal wat overhoop gehaald in de zorg. Mijn moeder, die sinds de jaarwisseling in een verpleeghuis woont, heb ik al een paar maanden niet meer mogen zien. Mijn vrouw, bestuurder van een ander verpleeghuis, zag ik ook nauwelijks, maar dat was doordat het werk haar over de schoenen liep. Daar komt bij dat ik opeens weer twee kinderen thuis had. Mijn professionele corona-avontuur, het realiseren van Zorgcentrum Ahoy (een noodvoorziening voor 670 coronapatiënten), is achter de rug. Ahoy bleek niet nodig en is alweer ontmanteld. De verpleeghuizen doen de deuren weer voorzichtig open, ziekenhuizen hebben de electieve zorg opgepakt. De draad van het gewone leven wordt weer opgepakt. Terug naar normaal. Is de zorg van morgen daarmee straks weer als vanouds? Ik mag hopen van niet. Maar dat is omdat ik ook al voor corona hoopte dat de zorg zou veranderen. Veel mensen gaan naar de dokter zoals we vroeger naar de bank gingen om geld op te nemen, of naar het postkantoor voor onze postzegels. Wanneer was u voor het laatst in een postkantoor? Precies. Het mooie van de coronagolf is dat de modernisering opeens in een stroomversnelling is geraakt: beeldbellen, diagnostiek en monitoring op afstand. En een hoop interventies bleken opeens niet zo nodig. Hoeveel amandeltjes zijn er sinds februari geknipt? Slechts een fractie van wat we gewoon waren. In de cure kan zorg post-corona echt verschillen van vroeger, maar dan zullen we wel het verdienmodel moeten aanpassen. Dat was: zoveel mogelijk patiënten zien, en wel binnen het ziekenhuis. Ja, veel ziekenhuizen - of vooral, de medisch-specialistische bedrijven daarbinnen - kenden zelfs een heuse handschuddokter (echt waar). Die had als taak om een fysiek contactmoment met de patiënt te hebben, zodat de dbc beklonken en gedeclareerd kon worden en het specialistenhonorarium veiliggesteld. …