Hoofdstuk 5 De zorgvrager met aids

Bij bijna 400 mensen werd in 1996 de diagnose aids gesteld, waarvan een afnemend percentage (47% tegen 75% in 1988) homoseksuele mannen waren. Het totaal aantal aidsgeregistreerden bedraagt ruim 3000 mensen, hetgeen te vergelijken is met het voorkomen van slokdarmkanker. Het aantal mensen dat aan deze ziekte lijdt daalt, en is eigenlijk niet spectaculair, maar de maatschappelijke gevolgen zijn aanzienlijk. Tot voor kort leidde deze diagnose onherroepelijk tot de dood, hetgeen gezien de jonge leeftijd waarop aids wordt geconstateerd zeer bedreigend is. Langzamerhand verandert aids echter in een chronische ziekte, doordat een combinatie van medicijnen het HIV uit het bloed kan laten verdwijnen en een steeds betere bestrijding van de symptomen mogelijk is. Een voorwaarde voor het slagen van een dergelijke therapie is dat er nog geen resistentie tegen de medicijnen is opgebouwd. Dit is echter niet voor iedereen het geval, omdat een aantal mensen eerder al een of meer van deze medicijnen heeft geslikt. De betere behandelingsmogelijkheden van de complicaties van aids hebben wel bijna altijd tot gevolg dat sterfte wordt uitgesteld (tabel 5.1). Bij deze categorie zorgvragers kunnen nog enkele andere complicerende factoren worden genoemd. Een aantal zorgvragers (zeker uit het westen van het land) heeft niet de Nederlandse nationaliteit, hetgeen tot taalproblemen kan leiden. Soms tref je de combinatie HIV/aids en drugsverslaving aan, waarbij de ziekte slechts een van de problemen is naast zelfverzorgingsproblemen, dakloosheid, criminaliteit en prostitutie.

De begeleiding van deze zorgvrager blijft daarom een groot beroep doen op de emotionele en samenwerkingsvaardigheden van de werkers in de (thuis)zorg.