‘Werker behartigt overkoepelend belang’

Extract

‘Deze cliënt zit niet in een intramurale, maar in een semimurale instelling. Ze heeft dus ondanks haar verstandelijke beperkingen een bepaalde mate van zelfstandigheid. De wet gaat er dan vanuit dat zij zelf in staat is haar belangen te behartigen als het gaat om geneeskundige behandeling en zorgverlening. Echter, zodra zij haar wil daaromtrent niet voldoende meer kan inschatten of verklaren, wordt de zorgof hulpverleningsovereenkomst nagekomen via de wettelijk vertegenwoordiger. Bijvoorbeeld een curator of mentor, de schriftelijk gemachtigde of een ouder, broer of zus. Die is dan bevoegd beslissingen te nemen uit naam van de cliënt. Uit de casus blijkt hoe belangrijk zo’n vertegenwoordiger is. Want deze maatschappelijk werker behartigt het overkoepelend belang van de zorginstelling en van alle cliënten. Eva veroorzaakt onrust bij bewoners en gevoelens van onmacht bij de begeleiding, en de maatschappelijk werker neemt dat gegeven terecht mee in haar overweging om haar te laten verhuizen. Maar ze is óók geneigd om te gaan bepalen wat goed voor Eva is. Dat maakt deze zaak troebel. Het kan zijn dat Eva geen wettelijk vertegenwoordiger heeft. Dat zie je vaker bij cliënten uit een sociaalzwak milieu. Dan blijkt het voor de zorgaanbieder vaak lastig om een geschikte belangenbehartiger te vinden. Bovendien vinden zorgaanbieders het zonder vertegenwoordiger soms best gemakkelijk, want een kritische belangenbehartiger kan een luis in de pels worden. Zolang er geen wettelijk vertegenwoordiger is, is de hulpverlener wél gerechtigd om in noodgevallen beslissingen te nemen uit naam van Eva. Maar dat moet ze samen doen met andere professionals, bij voorkeur van binnen en buiten de organisatie. In deze casus bijvoorbeeld met iemand van een MEE-organisatie (ondersteuning bij leven met een beperking). Ik vermoed dat hulpverleners niet altijd voldoende op de hoogte zijn van de regels over vertegenwoordiging. Dat is een van de redenen waarom ik mijn vak zo belangrijk vind.’ …