WENS EN WERKELIJKHEID

Extract

Dit wordt een optimistisch stukje, ik waarschuw u als lezer maar alvast. Terwijl er genoeg is om over te somberen. Neem de bezuinigingen, de onverteerbaar discriminerende eigen bijdrage voor volwassenen in de ggz (vanaf 2013 gelukkig teruggedraaid), de dreigende overheveling naar gemeentelijke financiering voor de jeugd-ggz, de doorgeschoten (peperdure) kwaliteitsindicatorenmachinerie, inclusief (vooralsnog onwetenschappelijke) ROM, de niet aflatende, kwetsende discussie over de validiteit van de diagnose ADHD enzovoorts. Ik wil het er niet over hebben. De frictie zit dit keer meer in mijzelf dan in het onderwerp van deze bijdrage. Misschien is het zoiets als het ‘overschreeuwen’ van een opkomende depressie. Ik ga het proberen, al zult u me mogelijk naïef of weinig realistisch vinden. Ook weet ik dat deze cognitieve insteek niet meer zo van deze tijd is. Een meer mindful aanvaarden van al deze invloeden en ontwikkelingen, is misschien beter. Ik vrees echter dat een dergelijke benadering op dit moment bij mij uitdraait op een lethargisch berusten in het onafwendbare. En dat is het laatste wat ik volgens mij moet doen. …