We gaan het allemaal anders doen!

Extract

Beste Denkbeeld-lezer, het spijt me. In dit nieuwe jaar val ik u opnieuw lastig met mijn mijmeringen over het Anton Pieck-hofje. Vorig jaar hoorde ik dat het hofje niet langer dienst doet als woonvoorziening voor mensen met dementie. De zes woningen, gebouwd in 1989, komen zelfs niet meer in de buurt van de hedendaagse eisen die aan een dergelijke voorziening worden gesteld. Er kwamen allerlei herinneringen naar boven, dat begrijpt u. Ik dacht vooral aan de personele bezetting in die tijd. Het hofje was een experiment en dus was er de vrijheid om de zorg op onorthodoxe wijze te organiseren. Elke woning had een zogenaamde basisteamverzorgende die, afhankelijk van de behoefte, ondersteund werd door thuiszorgmedewerkers. In de projectgroep was besloten dat iedereen met affiniteit en enige ervaring met dementie voor de functie van basisteamverzorgende in aanmerking kwam. Natuurlijk keken we in de sollicitatieprocedure naar persoonlijkheidskenmerken, maar een zorgdiploma was niet vereist. Zo ontstond er een bont palet aan medewerkers: verzorgenden, activiteitenbegeleiders, verpleegkundigen, verpleeghulpen en ex-mantelzorgers. Welke achtergrond een medewerker ook had, iedereen had dezelfde functie. Men deed een beroep op elkaars ervaring en deskundigheid en als dat nodig was op die van de thuiszorg. We beschouwden het hofje als een thuissituatie. Zo mocht iedereen er medicijnen uitdelen, of diegene nu een zorgdiploma op zak had of niet. Dat is altijd zonder problemen verlopen. Sterker: de medewerkers zonder dat diploma waren soms secuurder dan degenen met dat papiertje op zak. …