Samenvatting
Het resusciteren van een pasgeborene kan goed worden geleerd door praktijkcursussen te volgen. Het is echter zelfs voor een ervaren intensivist niet makkelijk snel een goede behandeling te starten wanneer hij/zij wordt geconfronteerd met een ernstig zieke, blauwe of bleke patiënt. Naast het stellen van een diagnose, moet er onmiddellijk worden gestart met een algemene en specifieke behandeling. Het kan daarom voor een huisarts belangrijk zijn om een aanpak te ontwikkelen die kan gelden voor acuut bedreigde patiënten van alle leeftijden. In dit stuk wordt een systematische aanpak voor de klinische diagnose, en behandeling (resuscitatie) van de pasgeboren baby gepresenteerd. Geprobeerd is dit zodanig te bespreken dat deze aanpak ook kan worden toegepast in analoge situaties bij oudere patiënten. Vaak kan aan de hand van symptomen in de periode voor of tijdens de bevalling worden voorspeld of de baby na de geboorte moet worden geresusciteerd. Hierdoor is het voor de arts mogelijk om zich optimaal voor te bereiden op de opvang; het controleren van de hulpmiddelen die kunnen worden gebruikt en het bedenken van een behandelplan.