Abstract
Met een schok komt de auto van Maarten tot stilstand op de parkeerplaats. Langzaam buigt hij zijn hoofd en laat het rusten op het stuur. Met moeite kan hij zijn tranen verbijten. Voor de tweede keer probeert hij zijn werk te hervatten. Van de cardioloog mag hij gewoon weer aan het werk. De revalidatie is prima verlopen. Bij de laatste controle was de echo van zijn hart goed en de fietstest ging super. Hij had nu geen centje pijn. Maar het lukt niet om de draad weer op te pakken. Het is alsof er ergens inwendig een handrem staat aangetrokken. Hij is niet vooruit te branden. Hij voelt zich ontzettend moe en zou hele dagen kunnen slapen. Hij kan zich niet concentreren op de tekeningen. Hij snapt het niet. Zo was hij niet. Komt het door de pillen? Of is er toch iets niet goed met zijn hart? Je weet het natuurlijk niet. Eerst was ook alles goed en toen kreeg hij ineens dat hartinfarct. En nu zeggen de artsen dat zijn zogenaamde risico is gestegen. Hij heeft het gevoel dat zijn vrouw en vrienden hem voortdurend in de gaten houden. Is het dan echt allemaal zo gevaarlijk? Loop ik echt zoveel risico? Hoe moet het nou verder? Langzaam toetst hij het nummer van dokter De Jong in op zijn mobiele telefoon. Gelukkig is er morgen een plekje vrij. Doe maar een dubbele afspraak…