Skip to main content
Top

2014 | OriginalPaper | Hoofdstuk

5. Waarom zijn er nieuwe richtlijnen voor slechtnieuwsgesprekken nodig?

Auteur : Irene Tuffrey-Wijne

Gepubliceerd in: Hoe breng je slecht nieuws aan mensen met een verstandelijke beperking?

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail

Inleiding

In 2008 heb ik een drie jaar durend onderzoek afgerond naar de ervaringen van dertien mensen met een verstandelijke beperking én kanker. Tien van hen hadden een slechte prognose. Vrijwel iedereen die aan het onderzoek deelnam – families, begeleiders, artsen, verpleegkundigen – worstelde met de vraag wanneer en hoe je iemand met een verstandelijke beperking vertelt dat hij kanker heeft en (als dat het geval was) dat hij eraan zou sterven. Ze kregen daarbij weinig hulp en begeleiding. Bij het overbrengen van slecht nieuws aan Peter Carpenter (zie de casus hierna) probeerde een goed opgeleide en ervaren arts voor palliatieve zorg de bestaande richtlijnen op te volgen. In dit geval leken die richtlijnen eerder een hinderpaal dan een hulp te zijn.
Metagegevens
Titel
Waarom zijn er nieuwe richtlijnen voor slechtnieuwsgesprekken nodig?
Auteur
Irene Tuffrey-Wijne
Copyright
2014
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
DOI
https://doi.org/10.1007/978-90-368-0421-9_5