Top

Gepubliceerd in:

01-03-2011 | Wetenschap

Vroegkinderlijke, chronische traumatisering bij kinderen

Auteur: Arianne Struik

Gepubliceerd in: GZ - Psychologie | Uitgave 2/2011

Samenvatting

De gevolgen van chronische traumatisering van kinderen op jonge leeftijd en de behandeling daarvan is een gebied dat sterk in ontwikkeling is. Binnen de ggz-instellingen wordt vroegkinderlijke, chronische traumatisering bij kinderen iets beter herkend en behandeld, maar mijns inziens nog niet voldoende. Dat is ook lastig omdat er geen passende DSM-classificatie is. Daarnaast is cognitieve gedragstherapie (CGT) of eye movement desensitisation and reprocessing (EMDR) ontoereikend voor een gedeelte van deze kinderen. Het werkt niet, een kind wil per se niet of we durven het niet aan. Dan zijn er geen andere opties meer. Het kind wordt niet behandeld, om geen ‘slapende honden wakker te maken’. Na de behandeling verdwijnen de klachten niet of slechts gedeeltelijk. ‘Het kind was er nog niet aan toe’, wordt er dan gezegd en er wordt geadviseerd om terug te komen als het kind er wel aan toe is.

Toch is het niet verstandig om dergelijke trauma’s te laten rusten. De slapende honden zijn niet zo ongevaarlijk als ze eruit zien. Dit zijn kinderen die chronisch gestrest, alert en eenzaam zijn en zich niet hechten. ‘Deze vroegkinderlijke, chronische traumatisering kan deformatie van de persoonlijkheid en verregaande moeilijkheden in het aangaan van stabiele relaties met anderen gedurende het verdere leven tot gevolg hebben’ (Van der Kolk, 2005; Hall, 1999). Ze hebben juist wel traumabehandeling nodig in plaats van hun vermijding te bekrachtigen (Cohen/AACAP, 1998); een gefaseerde behandeling met voldoende aandacht voor het stabiliseren.

In dit artikel wordt uiteengezet bij welke kinderen en waarom gefaseerd behandelen nodig is en er wordt kort een methode voor het structureren van de stabilisatiefase toegelicht. Het diagnosticeren en stabiliseren van vroegkinderlijk, chronisch getraumatiseerde kinderen is bij uitstek een gebied waarin GZ-psychologen zich kunnen specialiseren. De meeste van de elementen van de stabilisatiefase kunnen GZ psychologen zich eigen maken, zoals het creëren van veiligheid, rust in het dagelijks leven, ouderbegeleiding, het verbeteren van de emotieregulatie, systeemgesprekken.

vorige artikel Voorkomen is beter dan genezen

volgende artikel Culpa in causa bij amfetaminepsychose: wisselende perspectieven

Cohen, J., AACAP (1998). Practice parameters for the assessment and treatment of children and adolescents with posttraumatic stress disorder. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 37(10, Suppl.), 4S-26S.CrossRef

Hall, D., K., (1999). ‘Complex’ posttraumatic stress disorder/disorders of extreme stress (CP/DES) in sexually abused children: An exploratory study. Journal of Child Sexual Abuse. Vol 8(4), 51-71.CrossRef

Hart, O. van der, Nijenhuis, E. & Steele, K. (2006). The haunted self. New York: Norton.

Herman, J.L. (1992a). Complex PTSD: a syndrome in survivors of prolonged and repeated trauma. Journal of Traumatic Stress, 5, 377-392.CrossRef

Herman, J.L. (1992b). Trauma en recovery. New York: Basic Books

Herman, J L. (1993). Sequela of prolonged and repeated trauma: evidence for a complex posttraumatic syndrome (DESNOS). In Davidson, J.R.T. & Foa, E.B. (Red.) Posttraumatic stress disorder: DSM-IV and beyond (pp. 213-228). Washington, DC: American Psychiatric Press.

Liotti, G. (1999). Disorganized attachment as a model for the understanding of dissociative psychopathology. In: Solomon, J. & George, C. (red.), Attachment disorganization. New York: Guilford Press.

Lyons-Ruth, K. (2003). Dissociation and the parent-infant dialogue: a longitudinal perspective from attachment research. Journal of the American Psychoanalytic Association, 51, 883-911.CrossRefPubMed

Richardson, M., Black-Pond, C., & Sloane, M. (2008). Multiple types of maltreatment: behavioral and developmental impact on children in the child welfare system. Journal of Child and Adolescent Ttrauma, 1, 1-14.CrossRef

Silberg, J. (2010). Workshop dd 8-04-2010 op congres van European Society for Trauma and Dissociation (ESTD) in Belfast.

Spierings, J. (2008). Stabilisatie, een gestructureerd programma voor taxatie en interventie. In: Broeke, E. ten, Jongh, A. de & Oppenheim, H. (red.), Praktijkboek EMDR. Amsterdam: Harcourt Book Publishers (2e druk 2009, Amsterdam: Pearson Assessment and Information).

Struik, A. (2010). Slapende honden? Wakker maken! Een stabilisatiemethode voor chronisch getraumatiseerde kinderen. Amsterdam: Pearson Assessment and Information.

Van der Kolk, B. (2005). Developmental trauma disorder. Toward a rational diagnosis for children with complex trauma histories. Psychiatric Annals, 35(5), 401-408.

Van der Kolk, B. & Courtois, C.A. (2005), Editorial comments: Complex developmental trauma. Journal of Traumatic Stress, 18, 385-388.CrossRefPubMed

Van der Kolk, B., e.a. (2009). Proposal to include a developmental trauma disorder diagnosis for children and adolescents in DSM-V. Unpublished, http://www.traumacenter.org/about/Conference2011.php

Wieland, S. (2007). Working with the child’s external world. International Society for the Study of Trauma and Dissociation News, 25(4), 6-7.

Titel: Vroegkinderlijke, chronische traumatisering bij kinderen
Auteur: Arianne Struik
Publicatiedatum: 01-03-2011
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in: GZ - Psychologie / Uitgave 2/2011
Print ISSN: 1879-5080
Elektronisch ISSN: 1879-5099
DOI: https://doi.org/10.1007/s41480-011-0016-5

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen

Andere artikelen Uitgave 2/2011

EMDR: over oogbewegingen en piepjes

Aanvullende verzekeringen

Culpa in causa bij amfetaminepsychose: wisselende perspectieven

De nieuwe Wet Verplichte GGZ

Nieuws

Over vrijheid en willen