Abstract
Bij de introductie van implantaten op de tandheelkundige markt was men voornamelijk gefocust op de osseo-integratie van de implantaten. Bovendien werden de implantaten in eerste instantie vooral toegepast bij edentate patiënten. Door de jaren heen werd veel veranderd aan het implantaatontwerp en de oppervlaktebewerking. Daarbij was men in het beginstadium van de implantologie vooral geïnteresseerd in hogere overlevingspercentages van de implantaten. Deze ontwikkelingen boden tevens de mogelijkheid om het indicatiegebied van implantaten te verbreden en om implantaten te plaatsen bij partieel dentate patiënten. Door de uitbreiding van het toepassingsgebied is het belang van de esthetiek in de afgelopen decennia steeds groter geworden. Daarmee is de nadruk binnen de implantologie verschoven van ‘overleven’ naar ‘kwaliteit van overleven’, waarbij esthetiek een zeer belangrijke factor is gebleken.