Verschillen in verzuim en verzuimbegeleiding in Nederland en Duitsland

Al enkele decennia kent Duitsland een lager ziekteverzuim dan Nederland, hoewel het verschil de laatste jaren kleiner wordt. Via een literatuurstudie is onderzocht in hoeverre het verschil in ziekteverzuim kan worden toegeschreven aan verschillen in de wijze waarop de medische beoordeling en begeleiding van verzuim in beide landen vorm krijgt. In Duitsland heeft de werkgever maar een beperkte financiële verantwoordelijkheid. De Krankenkasse draagt zorg voor zowel de behandelkosten als looncompensatie bij verzuim. Niet de bedrijfsarts, maar de Duitse huisarts, de Fallmanager van de Krankenkasse en de arts van de Medizinischer Dienst der Krankenversicherung hebben taken bij het bevorderen van werkhervatting. Aanvullende zorg, opname in een Rehabilationsklinik, omscholing of werkplekaanpassing is mogelijk op kosten van de Rentenversicherung. In Nederland wordt verzuim minder als individueel gezondheidsprobleem benaderd. Er is meer oog voor niet-medische factoren zoals een hoge werkdruk. Via financiële prikkels wordt de centrale verantwoordelijkheid van de werkgever bij arbeidsre-integratie benadrukt. De bedrijfsarts heeft hierbij een adviesrol. Vooral de vroege aandacht voor Rehabilitation en re-integratie onder regie van de Fallmanager of MDK-arts lijkt bij te dragen aan het lagere verzuimpercentage in Duitsland. Van invloed is ook dat Duitsland geen scheiding kent tussen behandeling en controle. De sleutelrol van de Krankenkasse bevordert een geïntegreerde aanpak van zorg en werkhervatting. Dit maakt voorzieningen mogelijk zoals een ‘Rundtischgespräch’ over de afstemming van behandeling en werkhervatting, waaraan ook behandelaars meedoen.