Wat kunnen zorginstellingen toch weerbarstig zijn qua organisatie en beleid. Het vraagt veel van verpleegkundigen om binnen de robuuste muren van dergelijke bastions, creatief te zijn en ideeën voor vernieuwing ter sprake te brengen. Laat staan om deze zelf te gaan implementeren. Op dit moment lijkt iedereen zoekende naar de gouden graankorrel om het werken met standaard classificatie-modellen (NANDA, NIC, NOC en Omaha) op te nemen in de dagelijkse praktijk. Maar ook dit gaat mondjesmaat en moeizaam. Net als de invoering van EBP. We vinden het allemaal belangrijk, maar lijken het alsmaar uit te stellen en liever vast te houden aan vertrouwde routines. In dit geval kunnen we niet alleen onze organisatie een gebrek aan veerkracht verwijten, maar moeten we ook de hand in eigen boezem steken.