4. Van indicatiestelling naar oplossingseigenaarschap

Waar diagnostiek door contextualisering een proces van afstand nemen impliceert, vraagt de indicatiestelling juist weer een proces van toenadering. In dit hoofdstuk worden drie stappen van focussen beschreven die patiënt en hulpverlener moeten zetten om te komen tot een doelstelling en een aangrijpingspunt. De eerste focus is gekoppeld aan de behandelgeschiedenis van de patiënt (competentie versus veerkracht), de tweede focus aan de gemeenschappelijke probleemdefinitie en via de derde focus wordt het aangrijpingspunt vastgesteld. Tenslotte zal de doelstelling zo geformuleerd worden, dat patiënt en hulpverlener beiden weten wat de gewenste eindsituatie is. Zijn doel en aangrijpingspunt vastgesteld, dan wordt het behandelplan opgesteld aan de hand van het regiemodel. Zo ontdekt de patiënt de logica achter de voorgestelde interventies en kan hij zich oplossingseigenaar van het therapeutisch proces maken.