01-03-2002 | GGZ
Uitgangspunten bij de behandeling van overspanningburn-out geestelijke gezondheidszorg overspanning spanningsklachten surmenage
Gepubliceerd in: Huisarts en wetenschap | Uitgave 3/2002
Log in om toegang te krijgensamenvatting
Vanuit een beperkter overspanningsbegrip dan doorgaans wordt gehanteerd wordt de behandeling van overspanning in twee fasen verdeeld. In een eerste fase, die specifiek is voor overspanning, ligt het accent op de bestrijding van de kernsymptomen, zoals concentratieproblemen, vergeetachtigheid, het tekortschieten van probleemoplossende vermogens en emotionele labiliteit. Doelstelling van deze fase is om de patiënt in een conditie te brengen waarin hij zinvol kan werken aan de doelstelling van de tweede fase: het aanpakken van de chronischestressbron die tot overspanning leidde. Deze tweede behandelfase is niet specifiek voor overspanning en wordt daarom slechts aangestipt. De rol van de huisarts bestaat uit het verlenen van psychomedische zorg en het coördineren van zorg. Naar schatting zal dit per patiënt in totaal vier à vijf uur in beslag nemen.