1. Tussen continuïteit en verandering

Sinds ongeveer tien jaar verkeert de zorgsector in een permanente staat van verandering. Sinds mensenheugenis was deze sector een toonbeeld van rust, van stabiliteit en continuïteit. Dat had te maken met de dominante cultuur: die van de zorgverlening. Een cultuur met sterk traditionele trekken. Zolang de zorgprofessional een leidende rol speelde en zolang de zorgrelatie tussen die professional en zijn patiënt centraal stond, domineerde het traditionalisme.