Top

Tijdschrift voor Psychotherapie

Gepubliceerd in:

01-09-2010 | Forum

Tuchtrechtelijk

De noodzaak van overeenstemming over het behandelplan

Auteurs: Monique Buitenhuis, Lidwien Geertjens

Gepubliceerd in: Tijdschrift voor Psychotherapie | Uitgave 5/2010

Extract

Cliënt X meldt zich aan bij psychotherapeut Y omdat zij problemen heeft met machtsverhoudingen en beter voor zichzelf wil leren opkomen. In de anderhalf jaar psychotherapie die volgt op deze aanmelding, komt daar als onderwerp bij: hoe om te gaan met (meerdere) ingrijpende verliessituaties in haar leven. Enkele maanden na het einde van de behandeling dient X een klacht in bij een Regionaal Tuchtcollege. Dit tuchtcollege behandelt de klacht negen maanden nadat deze is ingediend. …

vorige artikel Een interculturele therapiegroep

volgende artikel Ceterum censeo…. (Column)

Doorgaans blijven uitspraken bij klachten over ondeskundig handelen beperkt tot het aangeven dat er is gehandeld in strijd met wet- en regelgeving, de diagnose niet naar behoren is gesteld of niet de juiste behandeling is gegeven. Bij tuchtzaken tegen artsen is het echter niet ongewoon dat een tuchtcollege benoemt welke gewenste handelwijze of behandeling men heeft nagelaten.

In de Beroepscode voor psychotherapeuten zijn twee artikelen (II.3.1 en II.3.2) opgenomen over beëindiging van een behandeling door de psychotherapeut. Aangegeven wordt dat de psychotherapeut niet het recht heeft de behandeling te verbreken tenzij daar gewichtige redenen voor zijn. Als gewichtige redenen worden genoemd:

de psychotherapeut heeft goede redenen om te verwachten dat voortzetting van de behandeling niet zal leiden tot een verdere verbetering of handhaving van het functioneren van de cliënt;

de cliënt eist vervanging van het oorspronkelijk overeengekomen doel door een ander;

de psychotherapeut vreest dat voortzetting van de behandeling redelijkerwijs niet meer te verenigen is met zijn eigen lichamelijke of geestelijke gezondheid dan wel met zijn eigen veiligheid of de veiligheid van derden;

de cliënt wil niet meewerken aan bepaalde methoden die de psychotherapeut in het kader van de behandeling toepast, als gevolg waarvan de psychotherapeut voortzetting ervan niet langer verantwoord acht.

Als de psychotherapeut besluit op grond van gewichtige redenen de behandeling te verbreken, dan dient hij:

zijn beslissing in voor de cliënt begrijpelijke termen te motiveren, en

aan te bieden hem zo goed mogelijk te adviseren over de vraag wat in het gegeven geval het beste gedaan kan worden, en/of

aan te bieden voor een adequate verwijzing zorg te dragen.

De uitspraak van het Centraal Tuchtcollege is te vinden op http://tuchtrecht.overheid.nl/zoeken/resultaat/uitspraak/2010/YG0370

Dalewijk, H.J., Nobel, L. de, Berkvens, E.D., Geertjens, L.J.J.M., Lange, A. & Buitenhuis, M.L. (2007). Beroepscode voor Psychotherapeuten. Utrecht: Nederlandse Vereniging voor Psychotherapie.

Legemaate, J., Dute, J.C.J., Kastelein, W.R., Raas, G.P.M, & Veen, E.B. van (red). Beroepenwetgeving gezondheidszorg 2010/2011. Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

Titel: Tuchtrechtelijk
De noodzaak van overeenstemming over het behandelplan
Auteurs: Monique Buitenhuis
Lidwien Geertjens
Publicatiedatum: 01-09-2010
Uitgeverij: Springer Netherlands
Gepubliceerd in: Tijdschrift voor Psychotherapie / Uitgave 5/2010
Print ISSN: 0165-1188
Elektronisch ISSN: 1876-5637
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03096164

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Extract

Log in om toegang te krijgen

Andere artikelen Uitgave 5/2010

Naar een therapeutische taal van samenwerking. Symposium De Viersprong Academy. Rotterdam, 10 maart 2010

Stephen Palmer & Almuth McDowall (Eds) (2010). The coaching relationship. Putting people first. New York / Hove: Routledge. 240 pp., ₤ 15,30

Onmacht en kracht. Congres VCgP. Arnhem, 23 april 2010

De boekenberg

Inleiding

Eugène Carp, promotor van de psychotherapie