Samenvatting
In de gezondheidszorg zijn veel (peri- en para)medische behandelaars die zich richten op de behandeling van patiënten met chronische pijn. Echter, de zorg is momenteel versnipperd en onvoldoende op elkaar afgestemd, waardoor mogelijk ondoelmatige en ook onnodig dure zorg wordt aangeboden. Dit leidt tot frustratie bij patiënten en hulpverleners. Dit kan worden ondervangen door samen te werken, met als doel de patiënt op de juiste plek de juiste zorg aan te bieden. In de Zorgstandaard chronische pijn wordt richting gegeven aan de visie ten aanzien van pijn en op de inrichting van de zorg om de samenwerking te bevorderen. In de zorgstandaard wordt een ‘stepped care’-model beschreven, waarin de integrale behandeling op maat wordt ingepast op basis van de ernst van de klachten, de mogelijkheden van de patiënt en de ervaringen met eerdere behandelingen. Hierdoor ontstaat een netwerk van zorgverleners betrokken bij patiënten met chronische pijn. In dit hoofdstuk worden voorbeelden van samenwerkingsvormen beschreven. Ook worden knelpunten beschreven die deze samenwerking belemmeren.