Top

Optie A:

Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
Optie B:

Deel de link per e-mail
Link delen

vorige hoofdstuk Antisociaal gedrag bij psychische stoornissen; ...

volgende hoofdstuk De therapeutische relatie bij cliënten met anti...

Tip

Swipe om te navigeren naar een ander hoofdstuk

2020 | OriginalPaper | Hoofdstuk

3. Taxeren van veiligheidsrisico’s en zorgbehoeften als richtlijn voor cliënten met antisociaal of verward gedrag

eerste hoofdstuk lezen

Auteurs: Dr. J. E. (Joan) van Horn, MSc M. J. (Mara) Eisenberg, MSc J. C. (Juliette) Hutten, Dr. Y. H. A. (Yvonne) Bouman, Dr. F. C. A. (Frida) van der Veeken, Prof. dr. S. (Stefan) Bogaerts

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Gepubliceerd in: Praktijkboek antisociaal gedrag en persoonlijkheidsproblematiek

» Toegang tot de volledige tekst krijgen

Samenvatting

Behandelaren in de reguliere geestelijke gezondheidszorg krijgen steeds vaker te maken met cliënten met psychopathische trekken of een antisociale persoonlijkheidsstoornis (ASPS), die al dan niet gepaard kan gaan met agressie of verward gedrag. Dit kan leiden tot een zekere terughoudendheid om met deze cliënten een behandelrelatie aan te gaan. Kennis over forensische theorieën/modellen en instrumenten voor het beoordelen van veiligheidsrisico’s en zorgbehoeften kan deze drempel mogelijk verlagen. Het Risk-Need-Responsivity-model biedt handvatten om het behandelbeleid en de behandelinhoud vorm te geven op basis van risicotaxatie-uitkomsten, bijvoorbeeld met de FARE (Forensisch Ambulante Risico Evaluatie). Ook werken met personen met verward en agressief gedrag vereist kennis over de doelgroep en van instrumenten om de veiligheid en de zorgbehoefte op adequate wijze in te kunnen schatten. Deze bijdrage biedt een overzicht van instrumenten om (acute) veiligheidsrisico’s en zorgbehoeften van (agressieve) cliënten met antisociaal en/of verward gedrag in te schatten.

Log in om toegang te krijgen

Hier inloggen

Met onderstaand(e) abonnement(en) heeft u direct toegang:

BSL Psychologie Totaal

Met BSL Psychologie Totaal blijf je als professional steeds op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen binnen jouw vak. Met het online abonnement heb je toegang tot een groot aantal boeken, protocollen, vaktijdschriften en e-learnings op het gebied van psychologie en psychiatrie. Zo kun je op je gemak en wanneer het jou het beste uitkomt verdiepen in jouw vakgebied.

Meer informatie

Aanjaagteam Verwarde Personen (2016). Doorpakken! Eindrapportage aanjaagteam Verwarde Personen. Den Haag. Retrieved from https://vng.nl/files/vng/publicaties/2016/20160930-eindrapportage-aanjaagteam-verwarde-personen-sep2016_0.pdf.

Abulafia, J., Bukshizki, M., & Cohen, D. (2015). Risk assessments of female sex offenders: Actuarial tools versus clinical criteria. European Psychiatry, 30(1). https://doi.org/10.1016/S0924-9338(15)31364-X. CrossRef

Andrews, D. A., & Bonta, J. (2006). The psychology of criminal conduct (4th ed.). Newark, NJ: LexisNexis.

Andrews, D. A., & Dowden, C. (2006). Risk principle of case classification in correctional treatment: A meta-analytic investigation. International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, 50(1), 88–100. CrossRef

Andrews, D. A., Zinger, I., Hoge, R. D., Bonta, J., Gendreau, P., & Cullen, F. T. (1990). Does correctional treatment work? A clinically relevant and psychologically informed meta-analysis. Criminology, 28(3), 369–404. CrossRef

Boerebach, N. (2015). Corporatiemonitor verwarde personen. Den Haag.

Bonta, J., & Andrews, D. A. (2007). Risk-need-responsivity model for offender assessment and treatment (User report no. 2007–06). Ottawa, Canada: Public Safety Canada. Retrieved from https://cpoc.memberclicks.netassets/Realignment/risk_need_2007-06_e.pdf.

Bonta, J., & Andrews, D. A. (2016). The psychology of criminal conduct. London, UK: Routledge.

Bonta, J., & Andrews, D. A. (2017). The psychology of criminal conduct. London, UK: Routledge.

Bonta, J., Wallace-Capretta, S., & Rooney, J. (2000). A quasi-experimental evaluation of an intensive rehabilitation supervision program. Criminal Justice and Behavior, 27(3), 312–329. https://doi.org/10.1177/0093854800027003003. CrossRef

Bouman, Y. H. A., & Wismeyer, C. E. (2011). Level of Service/Case Management Inventory (LS/CMI). Geautoriseerde vertaling Nijmegen: Kairos.

Bowers, L., McFarlane, L., Kiyimba F., & Clark, N. (2000). Factors underlying and maintaining nurses’ attitudes to patients with severe personality disorder. Final Report to National Forensic Mental Health R&D. London: Home Office.

Bullens, R. A. R., Van Horn, J. E., Van Eck A., & Das, J. (2014). J-SOAP D versie III. De Nederlandse vertaling en bewerking van de J-SOAP II (Juvenile Sex Offender Protocol II). Utrecht: De Forensische Zorgspecialisten.

Centraal Bureau voor de Statistiek (2015). Veiligheidsmonitor 2014. Den Haag/Heerlen: Centraal Bureau voor de Statistiek.

Coid, J., Yang, M., Ullrich, S., Roberts, A., & Hare, R. D. (2009). Prevalence and correlates of psychopathic traits in the household population of Great Britain. International Journal of Law and Psychiatry, 32, 65–73. CrossRef

De Graaf, R., Ten Have, M., & Van Dorsselaer, S. (2010). De psychische gezondheid van de Nederlandse bevolking: NEMESIS-2: Opzet en eerste resultaten. Utrecht: Trimbos-instituut.

De Graaf, R., Ten Have, M., Van Gool, C., & Van Dorsselaer, S. (2012). Prevalentie van psychische aandoeningen en trends van 1996 tot 2009; resultaten van NEMESIS-2 [Prevalence of mental disorders, and trends from 1996 to 2009. Results from NEMESIS-2]. Tijdschrift voor Psychiatrie, 54(1), 27–38.

De Ruiter, C. (2009). B–SAFER: Gestructureerde beoordeling van het risico van relationeel geweld. Maastricht University: C. de Ruiter. Zie: www.corinederuiter.eu.

De Ruiter, C., & Hillege, S. (2012). Nederlandse vertaling EARL-21G. Consultatie versie. Utrecht: C. de Ruiter.

De Ruiter, C., & De Jong, E. M. (2006). CARE-NL. Richtlijn voor gestructureerde beoordeling van het risico van kindermishandeling. Utrecht: C. de Ruiter.

De Vogel, V., De Ruiter, C., Bouman, Y., & De Vries Robbé, M. (2007). Handleiding bij de SAPROF. Richtlijnen voor het beoordelen van beschermende factoren voor gewelddadig gedrag. Versie 1. Utrecht, The Netherlands: Forum Educatief.

De Vries, S., Spruit, A., & Stams, G. J. J. M. (2016). Een verkennend literatuuronderzoek naar de omvang en aard van de problematiek bij verwarde personen. Amsterdam.

De Vries Robbé, M., Geers, M., Stapel, M., Hilterman, E., & De Vogel, V. (2014). Structured assessment of protective factors for violence risk – Youth version. SAPROF Youth version. Richtlijnen voor het beoordelen van beschermende factoren voor gewelddadig gedrag bij jeugd. Utrecht: De Forensische Zorgspecialisten.

Djadoenath, A., & Decoene, S. (2015). De antisociale-persoonlijkheidsstoornis en psychopathie in de reguliere ambulante geestelijke gezondheidszorg. In W. Canton, D. Van Beek, L. Claes, L. Gijs, I. Jeandarme & E. Klein Haneveld (Red.), Handboek psychopathie en de antisociale persoonlijkheidsstoornis (pag. 199–220). Utrecht: De Tijdstroom.

Drieschner, K., & Hesper, B. L. (2008). Dynamic risk outcome scales. Zwolle: Trajectum. http://www.trajectum.info/wp-content/uploads/2014/11/Trajectum-DROS-Instrument-11112014.pdf.

Edens, F. (2006). Unresolved controversies concerning psychopathy: Implications for clinical and forensic decision making. Professional Psychology: Research and Practice, 37, 59–65. https://doi.org/10.1037/0735-7028.37.1.59. CrossRef

Egan, S. J., Haley, S., & Rees, C. S. (2014). Attitudes of clinical psychologists towards clients with personality disorders. Australian Journal of Psychology, 66(3), 175–180. CrossRef

Gemeente Utrecht (2016). Regionale aanpak Midden-West Utrecht personen met verward gedrag. Utrecht.

GGD/GHOR Nederland (2015). Factsheet Inventarisatie meldpunten OGGz. Utrecht.

Hanson, R. K., & Harris, A. J. R. (2000). Where should we intervene? Dynamic predictors of sexual offense recidivism. Criminal Justice and Behavior, 27, 6–35. CrossRef

Hildebrand, M., & De Ruiter, C. (2001). SARA (versie 2) Beoordelen van het risico van huiselijk geweld. Utrecht: Dr. Henri van der Hoeven Stichting.

Hildebrand, M., De Ruiter, C., & Ligthart, L. (2011). Nederlandse vertaling EARL-20B versie 2. Utrecht: C. de Ruiter.

Koch, M., Van den Berg, J. W., & Smid, W. J. (2014). Acute-2007 Scorehandleiding. Geautoriseerde Nederlandstalige vertaling Utrecht: De Forensische Zorgspecialisten.

Koekkoek, B. (2016). Verwarde personen in Nederland: Hoe we omgaan met mensen met psychische stoornissen. Houten: LannooCampus.

Kuppens, J., & Beke, B. (2008). RiHG. Risicotaxatie-instrument Huiselijk Geweld, versie 2.1. Arnhem: Advies- en Onderzoeksgroep Beke.

’t Lam, K., Lancel, M., & Hildebrand, M. (2009). Handleiding bij de Short-Term Assessment of Risk and Treatability (START): Richtlijnen bij het beoordelen van korte termijn risico’s en behandelmogelijkheden. Assen: GGZ Drenthe.

Lammers, S., & Philipse, M. (2003). Nederlandse bewerking van de Level of Service Inventory-revised (LSI-r). Concept-vertaling.

Makarios, M., Sperber, K. G., & Latessa, E. J. (2014). Treatment dosage and the risk principle: A refinement and extension. Journal of Offender Rehabilitation, 53(5), 334–350. https://doi.org/10.1080/10509674.2014.922157. CrossRef

Martinson, R. (1974). What works? Questions and answers about prison reform. The Public Interest, 35, 22–54.

McGlen, I., Wright, K., Haumueller, M., & Croll, D. (2008). The ABC of mental health. Emergency Nurse, 16(7), 25–27. https://doi.org/10.7748/en.16.7.24.s17. CrossRefPubMed

Ministerie van Justitie (2011). Landelijke instrumentarium jeugd strafrechtketen (LIJ). Den Haag: Ministerie van Justitie.

NOS (2017). Aantal meldingen over verwarde personen weer fors gestegen. Retrieved September 7, 2017, from https://nos.nl/artikel/2159265-aantal-meldingen-over-verwarde-personen-weer-fors-gestegen.html.

Neumann, C. S., & Hare, R. D. (2008). Psychopathic traits in a large community sample: Links to violence, alcohol use, and intelligence. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 76, 893–899. CrossRef

Newton-Howes, G., Weaver, T., & Tyrer, P. (2008). Attitudes of staff towards patients with personality disorder in community mental health teams. Australian and New Zealand Journal of Psychiatry, 42(7), 572–577. https://doi.org/10.1080/00048670802119739. CrossRefPubMed

Ogloff, J. R. P., & Davis, N. R. (2004). Advances in offender assessment and rehabilitation: Contributions of the riskneeds-responsivity approach. Psychology Crime & Law, 10, 229–242. https://doi.org/10.1080/0683160410001662735. CrossRef

Plasterk, R. H. A. (2017). Antwoord op schriftelijke kamervragen van lid Beckerman (SP) over een toename van meldingen over verwarde huurders (d.d. 29 juni 2017).

Programma Terugdringen Recidive RISc (2004). Een diagnostisch instrument voor reclassering en gevangeniswezen. www.justitie.nl/…/Factsheet%20Terugdringen%20Recidive_tcm34-81011.pdf.

Salekin, E. T. (2002). Psychopathy and therapeutic pessimism: Clinical lore or clinical reality? Clinical Psychology Review, 22(1), 79–112. https://doi.org/10.1016/S0272-7358(01)00083-6. CrossRefPubMed

Schippers, E., Van Horn, J. E., Kusters. I., & Klein-Haneveld, E. (2018). Veiligheidsrisico’s en kenmerken van personen met verward gedrag: Rapportage van een deskresearch en veldonderzoek. https://www.zonmw.nl/nl/onderzoek-resultaten/geestelijke-gezondheid-ggz/programmas/project-detail/actieprogramma-lokale-initiatieven-mensen-met-verward-gedrag/een-webbased-applicatie-voor-het-beoordelen-en-taxeren-van-acute-veiligheidsrisicos-en-zorgbeho/.

Schuringa, E., Spreen, M., & Bogaerts, S. (2014). InterRater and test-retest reliability, internal consistency, and factorial structure of the instrument for forensic treatment evaluation. Journal of Forensic Psychology Practice, 14(2), 127–144. https://doi.org/10.1080/15228932.2014.897536. CrossRef

Serin, R. C., Lloyd, C. D., Helmus, L., Derkzen, D. M., & Luong, D. (2013). Does intra-individual change predict offender recidivism? Searching for the Holy Grail in assessing offender change. Aggression & Violent Behavior, 18, 32–53. https://doi.org/10.1016/j.avb.2012.09.002. CrossRef

Smid, W. J., Koch, M., & Van den Berg, J. W. (2014). Static-99R Scorehandleiding (herziene uitgave 2014) geautoriseerde Nederlandstalige vertaling. Utrecht: De Forensische Zorgspecialisten.

Van Beek, D., De Doncker, D., & De Ruiter, C. (2001). Static-99. Nederlandse geautoriseerde vertaling. Utrecht: Forum Educatief, Dr. Henri van der Hoevenstichting.

Van den Berg, J. W., Smid, W. J., & Koch, M. (2014). Stable-2007 scorehandleiding. Nederlandse geautoriseerde vertaling Utrecht: De Forensische Zorgspecialisten.

Van der Put, C. E., & Assink, M. (2018). Misvattingen in de Nederlandse visie op risicotaxatie. Tijdschrift voor Psychiatrie, 60(8), 508–510.

Van Everdingen, C. (2015). Verwarde mensen op straat. De uitkomsten van een beeldvormend onderzoek onder dak- en thuislozen in de laagdrempelige opvang in twee grote steden. Sittard.

Van Horn, J. E., Eisenberg, M. J., Bouman, Y. H. A., Van den Hanenberg, F. J. A. C., Van der Put, C. E., & Bogaerts, S. (2016). Forensisch Ambulante Risico Evaluatie (FARE). Utrecht: Kwaliteit Forensische Zorg.

Van Horn, J. E., Wilpert, J., Eisenberg, M., & Mulder, J. (2008). Handleiding Waagschaal volwassenen. Utrecht: De Waag.

Van Horn, J. E., Wilpert, J., Eisenberg, M., & Mulder, J. (2009). Handleiding Waagschaal volwassenen. Utrecht: De Waag.

Van Horn, J. E., Wilpert, J., Eisenberg, M., & Mulder, J. (2012a). Risicotaxatie-instrument voor de Ambulante Forensische GGZ – RAF GGZ jeugd. Handleiding. Versie 2012. De Waag: Utrecht.

Van Horn, J. E., Wilpert, J., Eisenberg, M., Scholing, A., & Mulder, J. (2012b). Risicotaxatie-instrument voor de Ambulante Forensische GGZ – RAF GGZ volwassenen. Handleiding. Versie 2012. De Waag: Utrecht.

Van Rooij, A. J., Mulder, N., Wits, E., Van der Poel, A., & Van de Mheen, D. (2007). Screeningsinstrument verslaving en psychiatrie voor de maatschappelijke opvang [Screener addiction and psychiatry in social care]. Rotterdam: IVO. http://doi.org/10.13140/RG.2.1.2237.6809.

Veiligheidshuis Fryslân (2016a). Checklist persoonsgerichte aanpak op maat. Leidraad en werkdocument bij een casus.

Veiligheidshuis Fryslân (2016b). Signalenkaart. (Verkregen 26-04-2017).

Volkert, J., Gablonski, T. C., & Rabung, S. (2018). Prevalence of personality disorders in the general adult population in Western countries: systematic review and meta-analysis. The British Journal of Psychiatry: The Journal of Mental Science, 1–7. https://doi.org/10.1192/bjp.2018.202. CrossRef

Ward, T., & Brown, M. (2004). The good lives model and conceptual issues in offender rehabilitation. Psychology, Crime & Law, 10, 243–257.

Wisse, E. (2016). Onderzoek naar de aanpak van verwarde personen in Zwolle. Zwolle.

Zijlmans, J. (2017). De Relatie tussen Houding en Emoties van Behandelaren en de Intentie tot het Behandelen van Cliënten met een Antisociale Persoonlijkheidsstoornis. Ongepubliceerde masterscriptie. Tilburg: Tilburg University.

Titel

Taxeren van veiligheidsrisico’s en zorgbehoeften als richtlijn voor cliënten met antisociaal of verward gedrag

Boek

Praktijkboek antisociaal gedrag en persoonlijkheidsproblematiek

Print ISBN: 978-90-368-2294-7

Elektronisch ISBN: 978-90-368-2295-4

https://doi.org/10.1007/978-90-368-2295-4

DOI

https://doi.org/10.1007/978-90-368-2295-4_3

Auteurs:

Dr. J. E. (Joan) van Horn
MSc M. J. (Mara) Eisenberg
MSc J. C. (Juliette) Hutten
Dr. Y. H. A. (Yvonne) Bouman
Dr. F. C. A. (Frida) van der Veeken
Prof. dr. S. (Stefan) Bogaerts

Uitgeverij

Bohn Stafleu van Loghum

Volgnummer

Hoofdstuknummer