Vulmaterialen voor gaatjes in gebitten blijven de gezondheidsgemoederen in de tandheelkundige praktijk bezighouden. Met het EU-verbod op amalgaamvullingen in gebitten bij kinderen en zwangere en zogende vrouwen, dat 1 juli 2018 ingaat, is de aandacht voor gezonde alternatieve vullingen (of geen vullingen) weer helemaal terug. Hoe gezond, natuurlijk en duurzaam zijn de huidige caviteitenbehandelingen?
Beeld: Sandor Kacso / Fotolia
Onverkwikkelijk
Nog verbazingwekkend dat het zo lang geduurd heeft, voordat amalgaam officieel in de ban gedaan wordt, nu vrijwel alle al dan niet verdachte stoffen onder een vergrootglas liggen.
Een amalgaamvulling bevat 50% kwik en dat is ‘onverkwikkelijk’. Zelfs het verwijderen van deze vullingen moet omzichtig gebeuren, omdat hierbij kwik vrij kan komen met alle gezondheidsrisico’s van dien. Er zijn biologische tandartsen die zich gespecialiseerd hebben in het zo voorzichtig mogelijk verwijderen van amalgaamvullingen (zie artikel Biologische tandarts kijkt verder dan de mond). Maar dan, welke gezonde alternatieven zijn er eigenlijk bij het behandelen van caviteiten?
Niet alles is goud wat er blinkt
Vanuit gezondheidsperspectief is goud nog steeds het beste vulmateriaal. Een gouden vulling of kroon bevat geen giftige stoffen en het is een duurzaam materiaal. Goud is echter duur.
De algemeen toegepaste composietvullingen vormen een goedkoper alternatief, maar zijn uit gezondheidsoogpunt niet onomstreden. Zo zou het bestanddeel Bisfenol-A (BPA) wellicht de hormoonhuishouding kunnen verstoren. Ook glasionomeervullingen zouden de gezondheid kunnen schaden, omdat deze fluoride bevatten.
Recent krijgt niet-Restauratieve aviteisbehandeling (NRC) veel aandacht, maar ook hierbij zal fluoride toch een rol spelen in het preventieve traject (tandpasta, vernis). Bovendien is de verdeeldheid over deze methode groot (zie artikel Boze en invoelende reacties).
Revolutionaire methode
Vorig jaar deed professor Paul Sharpe, werkzaam bij het Dental Institute van King’s College in Londen, een revolutionaire ontdekking, waardoor natuurlijke behandeling van diepe gaatjes mogelijk is met behulp van Tideglusib, een medicijn dat tot dan toe voorgeschreven werd aan Alzheimerpatiënten. Dit medicijn bevordert de groei van dentine en kan aldus diepe gaatjes in tanden repareren. Tanden hebben van zichzelf weliswaar ook dat vermogen bij blootstelling aan infectie, maar dat betreft slechts een dun laagje, dat diepe infecties niet kan voorkomen. Tideglusib blijkt in staat om het ezym GSK-3 af te sluiten, zodat extra dentine aangemaakt wordt. Deze ontdekking was des te opmerkelijker, omdat het een medicijn betrof dat al getest was tijdens klinische trials voor Alzheimer en dus meteen in de tandartspraktijk toegepast kon worden.
Inventarisatie
Met de huidige focus op gezond en natuurlijk handelen, lijken NRC en het gebruik Tideglusib te preferen zijn boven de gangbare vulmethodes bij het behandelen van caviteiten. Hoe duurzaam deze natuurlijke behandelwijzen zijn, zal in de praktijk moeten blijken. Een inventarisatie van de in de praktijken gehanteerde behandelingen zou inzicht kunnen bieden in de al dan niet gezonde, natuurlijke en duurzame behandelmethodes van caviteiten.
Bron: Nature (Tideglusib)