Samenvatting
Suïcidaal gedrag wordt beschouwd als een ‘poging tot oplossing’, een poging iets te veranderen, waarbij de dood kennelijk de enige manier is waarop betrokkene nog verandering mogelijk acht. Meestal gaat het om het stoppen van datgene wat niet (meer) te verdragen is: pijn, eenzaamheid, verlies van eigenwaarde, gebrek aan toekomst. Een ernstige, chronische psychiatrische aandoening geeft veel pijn, leidt tot beperkte en vaak eenzijdige steunsystemen, ondermijnt zelfgevoel en zelfwaarde, en ruïneert iemands idealen. Geen wonder dat suïcidaliteit zoveel voorkomt bij EPA-patiënten. Naar schatting is bij 60–70 % van de EPA-patiënten sprake van suïcidaliteit: suïcidale ideatie (gevoelens, gedachten, beelden) en/of suïcidaal gedrag (een of meer pogingen). Van alle grote psychiatrische aandoeningen sterft gemiddeld 5–15 % van de mensen door suïcide.