Skip to main content
Top

2013 | OriginalPaper | Hoofdstuk

7. Sociale media voor collectief leren

Auteurs : Sibrenne Wagenaar, Joitske Hulsebosch

Gepubliceerd in: En nu online ...

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail

Inleiding

Een van de processen waarop een organisatie zich met sociale media kan richten, is het stimuleren van collectieve leerprocessen. Hiermee komen we op het terrein van de lerende organisatie, als een organisatie die gekenmerkt wordt door het zich voortdurend aanpassen aan een veranderende omgeving. Een lerende organisatie is zichzelf continu aan het ontwikkelen om haar gestelde doelen te bereiken. In een lerende organisatie zijn mensen voortdurend bezig om hun bekwaamheid te ontwikkelen in interactie met de omgeving, om datgene te bereiken wat ze willen en belangrijk vinden. Het ontwikkelen en toepassen van nieuwe ideeën wordt aangemoedigd. De mate waarin een organisatie leert, hangt in hoge mate af van haar organisatie- en leercultuur.
Voetnoten
1
Zie onder andere: Dixon, Nancy (1994). The organizational learning cycle. New York: McGraw-Hill.
 
3
Hage, Elena (2009). Web2.0 applicaties voor een verbetering van kennisproductiviteit in lerende organisaties. Enschede: Universiteit Twente, Faculteit Gedragswetenschappen.
 
4
Schein, Edgar H. (2004). Organizational culture and leadership. San Francisco: Jossey-bass publishers.
 
5
De Caluwé, Leon en Vermaak, Hans (1999). Leren Veranderen. Een handboek voor de veranderkundige. Alphen a/d Rijn: Samson.
 
6
Matthieu Weggeman (2007). Leidinggeven aan professionals? Niet doen! Schiedam: Scriptum.
 
7
Lanting, Menno (2010). Connect! Amsterdam/Antwerpen: Uitgeverij Business Contact en (2011) Iedereen CEO, Uitgeverij Business Contact
 
Metagegevens
Titel
Sociale media voor collectief leren
Auteurs
Sibrenne Wagenaar
Joitske Hulsebosch
Copyright
2013
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
DOI
https://doi.org/10.1007/978-90-313-9746-4_7