Skip to main content
Top

2014 | OriginalPaper | Hoofdstuk

4. Slechtnieuwsgesprekken – bestaande kennis, vaardigheden en richtlijnen

Auteur : Irene Tuffrey-Wijne

Gepubliceerd in: Hoe breng je slecht nieuws aan mensen met een verstandelijke beperking?

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail

Inleiding

Moeten artsen hun patiënten vertellen dat ze kanker hebben? In dit opzicht bestaan er culturele verschillen: er zijn landen waar artsen hun patiënten niet standaard op de hoogte brengen van een slechte prognose. In veel delen van de westerse wereld lijkt die vraag zo langzamerhand echter achterhaald te zijn. Vandaag de dag willen verreweg de meeste kankerpatiënten en hun verwanten dat artsen hen open en eerlijk op de hoogte brengen. Professionele zorgverleners zijn het daarmee eens: over het algemeen vinden ze dat het geven van realistische en waarheidsgetrouwe informatie de voorkeur heeft boven het achterhouden van informatie. De meeste artsen en verpleegkundigen hebben liever dat hun patiënt weet dat hij komt te overlijden. Wat dat betreft heeft er een enorme verschuiving in opvattingen plaatsgevonden; in 1961 bleek nog uit een onderzoek dat de overgrote meerderheid van artsen hun kankerpatiënten niet van de diagnose op de hoogte brachten (Oken, 1961).
Metagegevens
Titel
Slechtnieuwsgesprekken – bestaande kennis, vaardigheden en richtlijnen
Auteur
Irene Tuffrey-Wijne
Copyright
2014
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
DOI
https://doi.org/10.1007/978-90-368-0421-9_4