Top

Gepubliceerd in:

2021 | OriginalPaper | Hoofdstuk

23. Slaapwandelen/somnambulisme

Auteur : Arie Knuistingh Neven

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Samenvatting

Slaapwandelen (somnambulisme) is een complexe motorische activiteit tijdens de slaap, waarvan de patiënt zich niet bewust is. Men onderscheidt een abortieve vorm, waarbij het kind rechtop in bed zit en trappelende bewegingen uitvoert, en een manifeste vorm, waarbij het kind rondwandelt. Slaapwandelen treedt vooral op bij kinderen van 8–12 jaar. Een episode duurt meestal niet langer dan 10 minuten.

Hamburger, H. L., & Schimsheimer, R. J. Parasomnieën. (2013). In J. Verbraeken, B. Buysse, H. Hamburger, V. van Kasteel & R. van Steenwijk (Red.), Leerboek slaap en slaapstoornissen. Acco.

Declerck, A. C. (2001). Parasomnieën. In A. L. van Bemmel, D. G. M. Beersma, J. H. M. de Groen & W. F. Hofman (Red.), Handboek slaap en slaapstoornissen. Elsevier gezondheidszorg.

Stores, G. (2009). Aspects of parasomnias in childhood and adolescence. Archives of Disease in Childhood, 94, 63–69.CrossRef

Guilleminault, C., Palombini, L., Pelayo, R., & Chervin, R. D. (2003). Sleepwalking and sleep terrors in prepubertal children: What triggers them? Pediatrics, 111, e17-25.CrossRef

Szelenberger, W., Niemcewicz, S., & Dabrowska, A. J. (2005). Sleepwalking and night terrors: Psychopathological and psychophysiological correlates. International Review of Psychiatry, 17, 263–270.CrossRef

Horne, J. (1988). Why we sleep: The function of sleep in humans and other mammals. Oxford University Press.

Mahowald, M. W. (2000). Parasomnias. In M. H. Kryger, T. Roth & W. C. Dement (Eds.), Principles and practice of sleep medicine (3rd ed.). WB Saunders Company.

Hughes, J. R. (2007). A review of sleepwalking (somnambulism): The enigma of neurophysiology and polysomnography with differential diagnosis of complex partial seizures. Epilepsy & Behavior, 11, 483–491.CrossRef

Petit, D., Pennestri, M. H., Paquet, J., Desautels, A., Zadra, A., Vitaro, F., et al. (2015). Childhood sleepwalking and sleep terrors: A longitudinal study of prevalence and familial aggregation. JAMA Pediatrics, 169, 653–658.CrossRef

10.

Cao, M., & Guilleminault, C. (2010). Families with sleepwalking. Sleep Medicine, 11, 726–734.CrossRef

11.

Zadra, A., Desautels, A., Petit, D., & Montplaisir, J. (2013). Somnambulism: Clinical aspects and pathophysiological hypotheses. Lancet Neurology, 12, 285–294.CrossRef

12.

Nielen, M. M. J., Spronk, I., Davids, R., Zwaanswijk, M., Verheij, R. A., & Korevaar, J.C. (2016). Incidentie en prevalentie van gezondheidsproblemen in de Nederlandse huisartsenpraktijk in 2014: NIVEL Zorgregistraties eerste lijn [internet]. NIVEL, 2015–2016. www.nivel.nl/node/4309, geraadpleegd april 2016.

13.

Frank, N. C., Spirito, A., Stark, L., & Owens-, J. (1997). The use of scheduled awakenings to eliminate childhood sleepwalking. Journal of Pediatric Psychology, 22, 345–353.

14.

Schenck, C. H., & Mahowald, M. W. (1996). Long-term, nightly benzodiazepine treatment of injurious parasomnias and other disorders of disrupted nocturnal sleep in 170 adults. American Journal of Medicine, 100, 333–337.CrossRef

Titel: Slaapwandelen/somnambulisme
Auteur: Arie Knuistingh Neven
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
DOI: https://doi.org/10.1007/978-90-368-2739-3_23

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen