Skip to main content
Mijn bibliotheek
Shop
Nieuws Boeken Tijdschriften Toetsvragen Web-tv Video Audio
Tips voor Mijn BSL
Inloggen
Top
Gepubliceerd in:

2021 | OriginalPaper | Hoofdstuk

23. Slaapwandelen/somnambulisme

Auteur : Arie Knuistingh Neven

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Log in om toegang te krijgen
share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail
    Link delen
publish
Publiceer nu

Samenvatting

Slaapwandelen (somnambulisme) is een complexe motorische activiteit tijdens de slaap, waarvan de patiënt zich niet bewust is. Men onderscheidt een abortieve vorm, waarbij het kind rechtop in bed zit en trappelende bewegingen uitvoert, en een manifeste vorm, waarbij het kind rondwandelt. Slaapwandelen treedt vooral op bij kinderen van 8–12 jaar. Een episode duurt meestal niet langer dan 10 minuten.
Literatuur
1.
Hamburger, H. L., & Schimsheimer, R. J. Parasomnieën. (2013). In J. Verbraeken, B. Buysse, H. Hamburger, V. van Kasteel & R. van Steenwijk (Red.), Leerboek slaap en slaapstoornissen. Acco.
2.
Declerck, A. C. (2001). Parasomnieën. In A. L. van Bemmel, D. G. M. Beersma, J. H. M. de Groen & W. F. Hofman (Red.), Handboek slaap en slaapstoornissen. Elsevier gezondheidszorg.
3.
Stores, G. (2009). Aspects of parasomnias in childhood and adolescence. Archives of Disease in Childhood, 94, 63–69.CrossRef
4.
Guilleminault, C., Palombini, L., Pelayo, R., & Chervin, R. D. (2003). Sleepwalking and sleep terrors in prepubertal children: What triggers them? Pediatrics, 111, e17-25.CrossRef
5.
Szelenberger, W., Niemcewicz, S., & Dabrowska, A. J. (2005). Sleepwalking and night terrors: Psychopathological and psychophysiological correlates. International Review of Psychiatry, 17, 263–270.CrossRef
6.
Horne, J. (1988). Why we sleep: The function of sleep in humans and other mammals. Oxford University Press.
7.
Mahowald, M. W. (2000). Parasomnias. In M. H. Kryger, T. Roth & W. C. Dement (Eds.), Principles and practice of sleep medicine (3rd ed.). WB Saunders Company.
8.
Hughes, J. R. (2007). A review of sleepwalking (somnambulism): The enigma of neurophysiology and polysomnography with differential diagnosis of complex partial seizures. Epilepsy & Behavior, 11, 483–491.CrossRef
9.
Petit, D., Pennestri, M. H., Paquet, J., Desautels, A., Zadra, A., Vitaro, F., et al. (2015). Childhood sleepwalking and sleep terrors: A longitudinal study of prevalence and familial aggregation. JAMA Pediatrics, 169, 653–658.CrossRef
10.
Cao, M., & Guilleminault, C. (2010). Families with sleepwalking. Sleep Medicine, 11, 726–734.CrossRef
11.
Zadra, A., Desautels, A., Petit, D., & Montplaisir, J. (2013). Somnambulism: Clinical aspects and pathophysiological hypotheses. Lancet Neurology, 12, 285–294.CrossRef
12.
Nielen, M. M. J., Spronk, I., Davids, R., Zwaanswijk, M., Verheij, R. A., & Korevaar, J.C. (2016). Incidentie en prevalentie van gezondheidsproblemen in de Nederlandse huisartsenpraktijk in 2014: NIVEL Zorgregistraties eerste lijn [internet]. NIVEL, 2015–2016. www.​nivel.​nl/​node/​4309, geraadpleegd april 2016.
13.
Frank, N. C., Spirito, A., Stark, L., & Owens-, J. (1997). The use of scheduled awakenings to eliminate childhood sleepwalking. Journal of Pediatric Psychology, 22, 345–353.
14.
Schenck, C. H., & Mahowald, M. W. (1996). Long-term, nightly benzodiazepine treatment of injurious parasomnias and other disorders of disrupted nocturnal sleep in 170 adults. American Journal of Medicine, 100, 333–337.CrossRef
Metagegevens
Titel
Slaapwandelen/somnambulisme
Auteur
Arie Knuistingh Neven
Copyright
2021
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
DOI
https://doi.org/10.1007/978-90-368-2739-3_23