Seksueel misbruik van pleegkinderen in de periode 1945-2010: een kwalitatieve inhoudsanalyse van meldingen bij de commissie-Samson

In deze studie worden de meldingen over seksueel misbruik van pleegkinderen in pleeggezinnen geanalyseerd, die binnenkwamen bij de commissie-Samson. Doel was om misbruik in pleeggezinnen uit het (nabije) verleden te onderzoeken (periode 1945-2010). De onderzoeksvragen betroffen de context van uithuisplaatsing, aard en ernst van het misbruik, hoe pleegkinderen overleefden en bij wie ze het misbruik konden melden. Er werd een kwalitatieve inhoudsanalyse gemaakt van 140 meldingen over 149 slachtoffers. De resultaten lieten zien dat de context van uithuisplaatsing vooral werd bepaald door problemen bij de ouder of opvoeder(s). Het seksueel misbruik werd door veel slachtoffers ervaren als ernstig. De dader was vaak de pleegvader en de seksuele handelingen waren intrusief. Pleegkinderen overleefden vooral door middel van passieve strategieën. Vele slachtoffers meldden niets over het misbruik als kind. Vanaf de jaren tachtig werd meer gevolg gegeven aan meldingen en steeg het aantal aangiften bij politie en justitie. Deze studie geeft een eerste inzicht in het fenomeen ‘seksueel misbruik van pleegkinderen in pleegzorg’. Meer studies zijn nodig, in het bijzonder over karakteristieken van daders en gezinnen en gezinsprocessen en -dynamieken.