In 2015 is het twintig jaar geleden dat bedrijfsartsen begonnen met het maken van evidence-based richtlijnen. De eerste jaren gebeurde dit uitsluitend monodisciplinair1, later sloten wij ook aan bij de richtlijnen van andere medische beroepsgroepen. Sinds 2006 doen we het ook samen met andere arbodeskundigen. Het resultaat is een breed palet aan richtlijnen over uiteenlopende onderwerpen en voor doelgroepen van wisselende samenstelling. Die rijkdom is een zegen, maar ook een last. Voor veel bedrijfsartsen is het toepassen van richtlijnen een probleem. Mijn standpunt is dat we nu moeten stoppen met het maken van nieuwe richtlijnen. Het aanleren van essentiële vaardigheden, zoals het adequaat kiezen en toepassen van richtlijnen, en het expliciet, gemotiveerd en gedocumenteerd ervan afwijken, moet nu prioriteit krijgen. Juist nu er begin 2015 nieuwe gelden vanuit de overheid ter beschikking komen, pleit ik voor een moratorium voor de ontwikkeling van nieuwe richtlijnen. We kunnen de gelden beter besteden aan het (leren) toepassen ervan. En natuurlijk aan reflectie, aan bezinning op wat we nu écht aan richtlijnen nodig hebben.
