2. Relationele ethiek en de vier dimensies

In de contextuele hulpverlening worden vier dimensies van de relationele werkelijkheid onderscheiden: de dimensie van de feiten, de psychologie, de interacties en de relationele ethiek. De vierde dimensie, de relationele ethiek, is kenmerkend voor de contextuele benadering. Binnen de dimensie van de relationele ethiek gaat het om de balans tussen geven en ontvangen. Deze balans heeft een intergenerationele oorsprong. Feiten, psychologie en interacties binnen een familie of gezin, beïnvloeden hetgeen mensen aan elkaar kunnen geven en van elkaar kunnen ontvangen. Wanneer een kind niet van zijn ouders heeft kunnen ontvangen wat het nodig had, noemt Nagy dat onrecht. Hetzelfde geldt wanneer het geven van een kind niet gezien is of wanneer zijn geven groter was dan passend bij zijn leeftijd, ontwikkeling en persoonlijkheid.