Samenvatting
De huidige gezondheidszorg is doordrongen van cijfers, statistieken en toepassingen van de waarschijnlijkheidsrekening. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar het is niet altijd zo geweest. Tot ongeveer 1850 was het idioom in de geneeskunde vooral kwalitatief. Daarna kwam er – in samenhang met de opkomst van ziekenhuis en laboratorium – een proces van kwantificering op gang dat tot op de dag van vandaag lijkt aan te houden. Dat proces kan niet worden voorgesteld als een lineaire trend van voortgaande verwetenschappelijking van geneeskunst naar geneeskunde; de geschiedenis van maat en getal in de geneeskunde is veel complexer. Er was voortdurend strijd tussen verschillende visies op de rol die getalsmatige kennis en statistische methoden in de geneeskunde moesten spelen. In de tweede helft van de 20e eeuw deed zich bovendien nog een belangrijke kentering voor in de richting van een bepaald soort kwantificering. Na lange tijd een ondergeschikte rol te hebben gespeeld in de klinische geneeskunde, werd de statistisch-epidemiologische denkstijl steeds belangrijker. Uiteindelijk mondde dit uit in het huidige tijdperk van evidence-based medicine.