2019 | OriginalPaper | Hoofdstuk
7. Re-integratie
Auteurs : Dr. Harald Miedema, Dr. Josephine Engels, Dr. Shirley Oomens
Gepubliceerd in: Handboek arbeid & gezondheid
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Samenvatting
-
Re-integratie heeft betrekking op de inspanningen, die tot doel hebben cliënten te doen herintreden in betaalde arbeid.
-
Re-integratie omvat alle activiteiten die worden verricht om te bevorderen dat iemand die uitgevallen is uit het werk weer terug kan keren in het arbeidsproces.
-
Er zijn vier contexten van re-integratie: eerstespoor, tweedespoor en derdespoor re-integratie en re-integratie vanuit de Ziektewet.
-
Mede onder invloed van veranderingen in wetgeving en in de begeleiding van werkenden is in de afgelopen decennia zowel het algehele verzuimpercentage als het aantal arbeidsongeschiktheidsuitkeringen aanzienlijk afgenomen.
-
Arbeidsorganisaties doen er goed aan om een gericht verzuim- en re-integratiebeleid uit te werken en in het kader daarvan goede afspraken te maken met de bedrijfsarts, andere kerndeskundigen, arboprofessionals en re-integratieprofessionals.
-
Arbocuratieve samenwerking is nog steeds onderontwikkeld, maar blijft van groot belang voor het bevorderen van de arbeidsparticipatie van werkenden met een chronische aandoening of ziekte.
-
De leidinggevenden en de HRM-professionals kunnen binnen een arbeidsorganisatie een belangrijke rol vervullen om de kans op re-integratie bij zieke werknemers te vergroten.
-
Er zijn veel bevorderende en belemmerende factoren voor werkhervatting of werkbehoud bekend, die praktische handvatten kunnen bieden voor re-integratie-interventies.
-
Uit wetenschappelijk onderzoek is goede informatie af te leiden die voor de keuze van re-integratie-interventies te gebruiken is.
-
Een proactief beleid, waarin tijdig (zonder onnodige vertraging) en op maat werkaanpassingen en re-integratie-interventies kunnen worden ingezet, heeft een positief effect op werkhervatting en werkbehoud.