Skip to main content
Top

2020 | OriginalPaper | Hoofdstuk

14. Psychofarmacologische behandeling

Auteurs : Barent W. Walsh, Gordon P. Harper

Gepubliceerd in: Behandeling van zelfverwonding

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail

Samenvatting

De vierde component van Stap 2 van het stepped-caremodel (zie fig. II.1 in de inleiding van deel II) is psychofarmacologische behandeling. Net als gezinstherapie is deze behandelvorm optioneel. Voor individuen die zichzelf maar een of twee keer hebben verwond of die betrokken zijn geweest bij een korte episode van sociale besmetting, is deze interventie doorgaans niet nodig. Helaas is er tot nu toe nog geen onderzoek gedaan naar het percentage personen die zichzelf verwonden dat psychofarmacologische behandeling heeft ondergaan. In dit hoofdstuk wordt uiteengezet welke groepen waarschijnlijk de meeste baat zullen hebben bij dit type interventie. Ook wordt het belang benadrukt van een gedetailleerde analyse, en worden de stoffen besproken waarvan is aangetoond dat ze het effectiefst zijn.
Voetnoten
1
Het achtervoegsel ‘-erg’, zoals in ‘dopaminerg’ of ‘serotonerg’ verwijst naar neurale circuits waarin een neurotransmitter actief is. In een dopaminerg circuit komt bijvoorbeeld dopamine vrij uit één zenuw, overbrugt een korte afstand (de synaptische kloof) en activeert de volgende zenuw. Middelen die de beschikbaarheid of activiteit van een transmitter verhogen, worden ‘agonisten’ genoemd, en middelen die de beschikbaarheid of activiteit beperken, heten ‘antagonisten’. Medicijnen als fluoxetine (bijv. Prozac) en sertraline (bijv. Zoloft) zijn serotonineagonisten. Omdat ze de heropname van serotonine uit de synaptische kloof blokkeren, worden ze ‘selectieve serotonineheropnameremmers’ (Selective Serotonin-Reuptake Inhibitors of SSRI’s) genoemd.
 
Metagegevens
Titel
Psychofarmacologische behandeling
Auteurs
Barent W. Walsh
Gordon P. Harper
Copyright
2020
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
DOI
https://doi.org/10.1007/978-90-368-2393-7_14