Producten

In het huidig tijdsgewricht worden wij nog wel eens vergeleken met winkeliers. Wij leveren producten. Wij gaan zelfs concurreren en wij doen aan kwaliteitsbewaking. Gezien de lange wachtlijsten zijn onze producten gewild. Mensen zijn bereid maanden te wachten op de levering van ons product. Vanuit winkel- oogpunt gezien bevinden wij ons in een riante situatie. Helaas is die situatie voor onze klanten heel wat minder riant: van de kwaliteitsbewaking merken zij nog niet zoveel, zij hebben weinig keuzemogelijkheden en hun bereidheid om op de wachtlijst te staan wordt beter omschreven met ‘geen andere mogelijkheid hebben’. Een dubieuze riante positie voor ‘winkeliers’ die niet primair rijk willen worden van de door hen geleverde producten, maar een maatschappelijk doel voor ogen hebben: goede en bereikbare geestelijke gezondheidszorg. Er is nog een andere reden waarom wij nooit rasechte kooplui zullen worden. Soms moeten wij producten verkopen aan mensen die geen enkele vraag hebben naar die producten. We gaan er dan van uit dat we beter kunnen beoordelen dan onze klanten wat zij nodig hebben. (Of dat zo is, weten we niet eens zeker, maar daarover een andere keer.) We hebben in de jeugdzorg en in de kinderpsychiatrie zelfs nog dwangmiddelen achter de hand voor het geval die klanten, meestal ouders, niet overtuigd raken van onze ideeën: de Raad voor de Kinderbescherming, de gedwongen opname en de ontheffing uit de ouderlijke macht. Wie dit soort producten in zijn winkel heeft, kan alleen op grond daarvan al verwachten dat sommige klanten liever wegblijven, maar dat terzijde.