Bjorn Weijts heeft geen traditionele visie op de praktijkorganisatie. In Groningen begon hij een hele kale praktijk: Budget Fysio. Op de kwaliteit van zorg wordt niet beknibbeld, wel op de bedrijfsvoering. Hij kan daardoor 30 tot 35 procent goedkoper werken dan zijn concurrenten. En daar adverteert hij mee.
Met zijn zaak speelt Weijts in op de stijgende zorgkosten en het feit dat steeds minder mensen zich voor fysiotherapie laten verzekeren. Mensen moeten de fysiotherapie steeds vaker uit eigen zak betalen, stelt Weijts. Zijn praktijk Budget Fysio (www.budget-fysio.nl) opende begin september haar deuren.
Het viel Weijts op dat je veel uit een reguliere fysiotherapiepraktijk kunt strippen, zonder dat het ten koste gaat van de kwaliteit van zorg. “In de basis heb je alleen een therapeut en een behandelkamer nodig om goede zorg te bieden. En dan houdt het heel snel op.”
De praktijk van Weijts is dan ook nogal kaal te noemen. “We zitten in een trainingscentrum. Je komt binnen via een kale gang met vier stoelen. Dat is dan de wachtruimte. Dan is er een deur naar de behandelkamer, een bureau voor de anamnese een behandelbank en een plant. De oefeningen doen we in het trainingscentrum. Dat is onderdeel van het concept.”
Extra handjes
In november opent Weijts zijn tweede vestiging, in Assen. Het doel is uiteindelijk landelijke dekking, maar hij richt zijn vizier aanvankelijk op Noord-Nederland. Tot nog toe lopen de zaken beter dan verwacht. Hij heeft nu al extra handjes nodig in zijn praktijk, al gaat dat nog op basis van een nulurencontract.
Dat de ondernemende fysiotherapeut zo goedkoop werkt heeft niet alleen te maken met de kaalheid van zijn praktijk. Om de tarieven laag te kunnen houden maakte hij welbewust geen afspraken met zorgverzekeraars.
Daarnaast zit hij er tamelijk commercieel in. “Tot 2011 was het verboden om reclame te maken. Het is nog steeds de ongeschreven regel dat je dat niet doet. Maar dat heb ik losgelaten. Wij zetten juist vol in op reclame. Dat gaat van folders verspreiden, tot reclame in het streekvervoer, op internet en via sportverenigingen.”
Auteur(s): Daan Marselis