Postoperatieve nabehandeling van acute achillespeesrupturen

Doel. Meer inzicht creëren in de rol van tapebandage in de nabehandeling van een operatief behandelde acute achillespeesruptuur, door vergelijking van gipsimmobilisatie met tapebandage.

Opzet. Prospectief gerandomiseerde pilotstudie.

Methode. Van 2000 tot en met 2006 werden patiënten van het Orbis Medisch Centrum gevolgd in hun revalidatietraject na een operatief behandelde acute achillespeesruptuur. Beide groepen werden de eerste 2 weken in spitsstand geïmmobiliseerd met behulp van gips. Via computerrandomisatie werden de patiënten vervolgens in twee groepen ondergebracht, waarbij de controlegroep werd nabehandeld door middel van verdere gipsimmobilisatie en de interventiegroep nabehandeling in de vorm van tapebandage onderging. De totale behandelingsduur bedroeg 8 weken en was voor beide groepen gelijk. Primaire uitkomstmaat was het optreden van recidiefrupturen. Verdere uitkomstmaten waren overige complicaties, het aantal dagen tot werkhervatting, pijn in rust en bij belasting, patiënttevredenheid en pre- en postoperatieve dorsaal- en plantairflexie.

Resultaten. Er waren 52 patiënten beschikbaar voor analyse. Er werden geen significante verschillen gevonden wat betreft het optreden van recidiefrupturen en andere complicaties, patiënttevredenheid, werkhervatting en pijn. Er werd een significant hogere postoperatieve dorsaal- en plantairflexie gevonden in de tapegroep.

Conclusie. Postoperatieve tapebandage na een acute achillespeesruptuur biedt de patiënt een minder invaliderend nabehandelingstraject ten opzichte van de traditionelere gipsimmobilisatie. Om te bepalen of tapebandage net zo veilig is als gipsimmobilisatie wat betreft het optreden van recidiefrupturen, is echter meer wetenschappelijk onderzoek met grotere patiëntpopulaties noodzakelijk.