Telepodotherapie lijkt een goed hulpmiddel te zijn voor triage en lichte behandeling bij patiënten met diabetische voetproblemen. Hoewel niet voor alle situaties geschikt, kan het helpen om problemen te identificeren, patiënten te adviseren en indien nodig een ziekenhuisopname te plannen. Dat blijkt uit een Indiase casestudie van Kavitha et. al.
agenturfotografin / stock.adobe.com
Zorg op afstand, ofwel telegeneeskunde, is een zorgwijze die dankzij de COVID-19 pandemie in een stroomversnelling is geraakt. In tijden waarin we patiëntencontact dienen te vermijden, is de inzet van informatie- en communicatietechnologieën een uitkomst. Kan dit ook gelden binnen de podotherapie?
Indiase onderzoekers vroegen zich af of telepodotherapie een rol kan spelen in de triage en eenvoudige behandeling van diabetespatiënten, aangezien bijna 94% van de mensen met een diabetische voet in de ‘stabiele’ categorie valt. De overige 6% van de diabetespatiënten vallen in de categorieën bewaakt en ernstig of kritisch. Deze twee categorieën zouden zeker naar het ziekenhuis moeten voor actieve interventies.
Casusbeschrijvingen
Kavitha et al. rapporteren hun ervaring met telepodotherapie bij het behandelen van drie verschillende casussen van patiënten met een diabetische voet, die de haalbaarheid van dit ‘triage’ concept verduidelijken. Hierbij konden zorgverleners op basis van een telefonisch gesprek, waarbij ook foto’s van beide voeten werden gestuurd, beoordelen welke zorg de individuele diabetespatiënt nodig had. Zie het artikel voor een uitgebreide beschrijving. Samenvattend kon patiënt 1 met behulp van de telepodotherapie advies ontvangen en een ziekenhuisbezoek tijdens de pandemie vermijden. Patiënt 2 moest voor een eerste beoordeling en wonddebridement toch naar het ziekenhuis. Follow-up was mogelijk via telepodotherapie ook voor de begeleiding bij het thuis aanleggen van verbanden. De derde patiënt werd op basis van telepodotherapie eveneens ingestuurd naar het ziekenhuis voor debridement. De follow-up na ontslag kon worden voltooid via telepodotherapie.
Voor- en nadelen telegeneeskunde
De voordelen van telepodotherapie zijn dat het vanuit huis toegankelijk is voor iedereen die een smartphone, tablet of computer heeft. Daarnaast heeft het economische voordelen en kan het breder ingezet worden dan in één specifiek medisch veld.
Maar telepodotherapie kent ook beperkingen. Om er enkele te noemen: Telegeneeskunde heeft een beperkte waarde bij de algehele klinische beoordeling van een patiënt met diabetische voet. Het is tevens moeilijker om een nauwkeurige inschatting te maken van een ulcus wanneer dat alleen via beeldmateriaal is te zien. Daarnaast kunnen kleuren op een foto afwijken. De zorg op afstand is niet geschikt voor het vaststellen van de consistentie van een zwelling, omdat hier palpatie voor nodig is. Voor oudere mensen kan telepodotherapie problematisch zijn omdat zij in mindere mate gebruik maken van mobiele apparaten. Daarnaast kan zorg op afstand worden ervaren als minder persoonlijk.
Zorg van de toekomst?
Telepodotherapie kan een geschikt hulpmiddel zijn om diabetische voetproblemen te identificeren en patiënten te adviseren. Daarnaast kunnen milde klachten verholpen worden bij patiënten met een laag risico (geen vaatlijden). Patiënten met een hoog risico kunnen via telepodotherapie geïdentificeerd en opgeroepen worden voor een afspraak, maar bepaalde lastig te snellen diagnoses (zoals een Charcot voet) vereisen diagnose in een ziekenhuis. De ontwikkeling van nieuwe technologieën, zoals kunstmatige intelligentie, zijn belangrijk om telegeneeskunde verder te verbeteren zodat ook in het tijdperk na COVID-19 de voordelen van telegeneeskunde benut kunnen worden.
Wilt u het besproken artikel nalezen?
Kavitha KV, Deshpande SR, Pandit AP, Unnikrishnan AG. Application of tele-podiatry in diabetic foot management: A series of illustrative cases. Diabetes Metab Syndr. 2020 Oct 11;14(6):1991-1995.