3. Pathofysiologie en diagnostiek van migraine

Migraine is – net zoals bijvoorbeeld epilepsie – een ziekte van de hersenen, die zich uit in aanvalsgewijs optredende symptomen. Hoogstwaarschijnlijk spelen genetische factoren een grote rol. In de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw is veel ontdekt over het pathofysiologische mechanisme achter de migraineaanval (zie figuur 4 op pagina 24). In feite spelen er twee belangrijke processen een rol, die gelokaliseerd zijn rond de meningeale bloedvaten. Als gevolg van een ontregeling in de hersenen (uit de ‘migrainegenerator’) gaat er een prikkel via de nervus trigeminus naar de meningeale bloedvaten, die aan leiding geeft tot het ontstaan van vasodilatatie. Dezelfde nervus trige - minus bespeurt deze verandering en geeft pijnsignalen naar de hersenen. Daarnaast wordt in de perivasculaire uiteinden van de nervus trigeminus rondom het meningeale arteriële bloedvat een neurogene ontstekingsreactie op gang gebracht. Deze theorie berust onder andere op objectiveerbare be - vindingen bij verschillend wetenschappelijk onderzoek. Voor een deel van dit werkings mechanisme is een diermodel ontwikkeld, waarin de effectiviteit van trip tanen en ergotamine in het remmen van de perivasculaire ont ste - kings reactie wordt bevestigd. Er zijn veranderingen in de hersenen in beeld gebracht door middel van magnetic resonance imaging (MRI) en positrone - missie to mo grafie(PET-) onderzoek, die zichtbaar maken dat er bij migraine een ontregeling in de hersenen optreedt. Migraine is dus niet ‘psychisch’.