Overgewicht, obesitas en verzuim in de Nederlandse werkende bevolking

Doel: Nagaan of Nederlandse werknemers met overgewicht of obesitas een hogere verzuimfrequentie en langere verzuimduur hebben dan werknemers met een normaal gewicht, en de invloed van sportdeelname hierop. Methode: De gegevens zijn afkomstig van een longitudinaal cohort onderzoek in een werkende populatie (n=1284). De verzuimdata zijn door het bedrijf geregistreerd. Multilevelanalyses zijn toegepast om te testen of de verzuimduur en verzuimfrequentie samenhingen met de Body Mass Index (BMI) en of de interactie van BMI en regelmatige sportdeelname een significante relatie had met verzuim. Resultaten: Werknemers met overgewicht (BMI 25-30) hadden alleen een significant hogere middellange verzuimfrequentie dan werknemers met een normaal gewicht (p<0,005). Obese werknemers (BMI≥30) verzuimden 14 dagen per jaar meer dan werknemers met een normaal gewicht (p<0,005). Ook de middellange en lange verzuimfrequentie lagen significant hoger (p<0,005). De verschillen tussen werknemers met obesitas en een normaal gewicht waren groter bij hen die niet regelmatig sportten. Deze interactie tussen BMI en regelmatige sportdeelname was alleen significant voor het lange verzuim. Conclusies: Obese werknemers verzuimen vaker en langer, vooral wanneer zij niet regelmatig sporten. Een actief bedrijfsbeleid gericht op de preventie van overgewicht en obesitas is gewenst, zowel vanuit gezondheidskundig oogpunt als vanuit het oogpunt van het bedrijfsrendement.