Top

Tip

Swipe om te navigeren naar een ander artikel

Gepubliceerd in:

13-07-2017

Over het ongedaan maken van een psychiatrische diagnose

Auteurs: Drs. Henk Jan Kolthof, Drs. Anouck Staff, Drs. Fraukje van der Heijden, Drs. Merel Beemsterboer, Drs. Mirjam Hinfelaar

Gepubliceerd in: Kind en adolescent | Uitgave 3/2017

Samenvatting

Inleiding

Er is een maatschappelijk debat gaande over overdiagnostisering en stigmatisering van problemen van kinderen. Het ongedaan maken van een psychiatrische diagnose past in deze tijd van demedicalisering van problemen. Wat is de juiste aanpak wanneer de hulpvraag van de ouder / het kind zich toespitst op het ongedaan maken van een eerder gestelde psychiatrische diagnose? Literatuur over dit onderwerp is schaars. Een diagnostische formulering zoals veelal door hulpverleners gebruikt, wordt door cliënten geregeld verward met een diagnostische classificatie.

Methode

Aan de hand van een casuïstiekbespreking en een literatuuronderzoek wordt getracht handvatten hiervoor te vinden.

Resultaten

Bij elk van de gepresenteerde casussen is een individueel toegesneden traject voor het ontdoen van een diagnostische classificatie in kaart gebracht. Wij vonden slechts beperkt passende literatuur.

Conclusie

Het proces van het ontdoen van een diagnostisch label is net zo individueel bepaald als het diagnosticeren zelf, mogelijk is het zelfs ingewikkelder.

volgende artikel De onderlinge samenhang tussen leerkracht-leerlingrelaties, peerstatus, en gedragsmatige betrokkenheid

American Psychiatric Association (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5e druk.). Washington, D.C.: American Psychiatric Association. CrossRef

Bruner, J. (1990). Culture and human development: a new look. Human Development, 33, 344–355. CrossRef

Callard, F., Bracken, P., David, A. S., & Sartorius, N. (2013). Has psychiatric diagnosis labelled rather than enabled patients? British Medical Journal, 347, f4312. CrossRefPubMed

Craddock, N., & Mynors-Wallis, L. (2014). Psychiatric diagnosis: impersonal, imperfect and important. British Journal of Psychiatry, 204, 93–95. CrossRefPubMed

Doreleijers, T., Boer, F., & Kievit, A. (2013). Diagnostiek. In T. Doreleijers, F. Boer, J. Huisman & E. de Haan (red.), Leerboek Psychiatrie Kinderen en Adolescenten – Tweede geheel herziene druk (pag. 161–188). Utrecht: De Tijdstroom.

Glaser, J. P. (2014). Multipele, ’fout-positieve’ diagnosen bij patiënten met ernstige psychiatrische aandoeningen; effect van interferentie tussen verschillende diagnostische modellen. Tijdschrift voor Psychiatrie, 56, 737–742. PubMed

Gokoel, K. (2005). Geesten of schizofrenie: een beschrijving van een Hindoestaanse patiënt. Tijdschrift voor Psychiatrie, 47, 801–805.

Helt, M., Kelley, E., Kinsbourne, M., Pandey, J., Boorstein, H., Herbert, M., & Fein, D. (2008). Can children with autism recover? If so, how? Neuropsychology Review, 18, 339–366. CrossRefPubMed

Hengeveld, M. W., Beekman, A. T. F., Beerthuis, R. J., Hoekstra, L., Marle, H. J. C. van, Naarding, P., Oeffelt, T. van, Hagemeijer, J. W., & Venhorst, K. (2015). Richtlijn Psychiatrische Diagnostiek. Tweede herziene versie. Utrecht: De Tijdstroom.

Ingram, S., Hechtman, L., & Morgenstern, G. (1999). Outcome issues in ADHD: adolescent and adult long-term outcome. Mental Retardation and Developmental Disabilities Research Reviews, 5, 243–250. CrossRef

Raad voor Volksgezondheid en Samenleving (2017). Recept voor maatschappelijk probleem. Medicalisering van levensfasen. RVS publicatie 17-03, www.raadrvs.nl

Rabinowitz, J., Slyuzberg, M., Ritsner, M., Mark, M., Popper, M., & Ginath, Y. (1994). Changes in diagnosis in a 9-year national longitudinal sample. Comprehensive Psychiatry, 35, 361–365. CrossRefPubMed

Ruissen, A. M. (2014). Diagnostiek en classificatie scheiden in de psychiatrie. Hoe de DSM-5 zinvol ingezet kan worden voor het vak. Tijdschrift voor Psychiatrie, 56, 523–530. PubMed

Uchida, M., Spencer, T. J., Faraone, S. V., & Biederman, J. (2015). Adult outcome of ADHD: an overview of results from the MGH longitudinal family studies of pediatrically and psychiatrically referred youth with and without ADHD of both sexes. Journal of Attention Disorders doi: 10.1177/1087054715604360. PubMed

Van, H. L. (2016). Van diagnoses die verschijnen en verdwijnen. Tijdschrift voor Psychiatrie, 58, 176–178. PubMed

Titel: Over het ongedaan maken van een psychiatrische diagnose
Auteurs: Drs. Henk Jan Kolthof
Drs. Anouck Staff
Drs. Fraukje van der Heijden
Drs. Merel Beemsterboer
Drs. Mirjam Hinfelaar
Publicatiedatum: 13-07-2017
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in: Kind en adolescent / Uitgave 3/2017
Print ISSN: 0167-2436
Elektronisch ISSN: 1876-5998
DOI: https://doi.org/10.1007/s12453-017-0150-y

Bohn Stafleu van Loghum

Tip

Swipe om te navigeren naar een ander artikel

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Inleiding

Methode

Resultaten

Conclusie

Log in om toegang te krijgen

Andere artikelen Uitgave 3/2017

To screen or not to screen: onterechte kritiek op instrumenten voor screening van kindermishandeling

IJzendoorn, M. H. van, & Rosmalen, L. van (red.) (2016). Pedagogiek in beeld. Een inleiding in de pedagogische studie van opvoeding, onderwijs en hulpverlening

De onderlinge samenhang tussen leerkracht-leerlingrelaties, peerstatus, en gedragsmatige betrokkenheid

Een terugblik op dertig jaar kinder- en jeugdpsychiatrie

Verschueren, K., & Koomen, H. (Red.) (2016). Handboek Diagnostiek in de leerlingenbegeleiding: kind en context

Mis(ver)standen rondom dyslexie