Samenvatting
De grootste uitdaging voor een diagnosticus is een rode draad te rijgen door de diverse uitkomsten op de persoonlijkheidsvragenlijsten. Welke volgorde in het interpretatieproces kan het beste worden aangehouden en waarop moet worden gelet bij het aaneensmeden van de uitkomsten? Wat te doen wanneer scorecombinaties binnen of tussen instrumenten inconsistent zijn samengesteld? Zicht hierop bevordert een geïndividualiseerde visie op de draagkracht, coping en aangrijpingspunt voor behandeling. Voor de diagnosticus is de beoordeling van interacties tussen traits, ontwikkelings- en situatieve factoren essentieel voor een goed begrip van het klinische beeld. Aan de hand van een DTP-interpretatiemethode van de onderzoeksresultaten kan de diagnosticus proberen hypotheses op te stellen over het relatieve aandeel van ieder domein in het klinische beeld. In dit hoofdstuk zal deze werkwijze nader toegelicht worden voor met name het onderkennen van state-invloeden in het diagnostisch materiaal.