Gepubliceerd in:
01-06-2021 | Wisselcolumn
Op afstand dichtbij
Auteur:
Tineke de Waard
Gepubliceerd in:
Vakblad Sociaal Werk
|
Uitgave 3/2021
Log in om toegang te krijgen
Extract
Mijn uitvoerend werk als maatschappelijk werker vindt plaats in een kinderziekenhuis. Ik kom op de afdelingen waar kinderen zijn opgenomen en spreek daar hun ouders. Ik bezoek zwangere en net bevallen vrouwen. Vaak ook zie ik mensen in een neutrale spreekkamer tijdens een polibezoek. Maar sinds een jaar kom ik soms zomaar achter de voordeur. Ofschoon we normaal gesproken niet op huisbezoek gaan, kom ik nu huiskamers binnen, of welke kamer dan ook waar het op dat moment voor mijn gesprekspartners prettig praten is. Wij zien elkaar vanwege corona vaak niet meer in levende lijve, maar op een computerscherm. Ik zie echtparen op de bank zitten of aan de keukentafel. We praten op afstand met elkaar over zorgen of het diepste verdriet. Soms zitten de partners naast elkaar, soms is één van beiden op de werkplek en kan van daaruit aanwezig zijn. Terwijl we praten, verschijnen er nieuwsgierige poezen in beeld, vragen honden om aandacht bij hun baasjes en willen kinderen wel heel graag meepraten met die mevrouw, met mij dus. Ik mag een lievelingsknuffel bewonderen en moet vertellen hoe ik heet. Zo krijgt systeemgericht werken een heel nieuwe dimensie. Ik zie hoe mensen wonen, ze kunnen mij de soms net gemaakte gedenkplekjes voor hun overleden kindjes laten zien. Ze vertellen meer vanzelf over hun huis, hoe ze er terechtkwamen en of het er leuk wonen is. Ik stel vragen over de wijk en hun woonplaats en over hun leven buitenshuis. Kunnen zij hun liefste familie en vrienden nog wel genoeg zien? Mijn gebruikelijke vragen naar een informeel en steunend netwerk leveren soms meewarige blikken op. Want mensen willen er wel voor je zijn, maar op afstand bij iemand uithuilen is toch anders dan op je bank. Andere mensen ontmoeten, groepen lotgenoten vinden die je ondersteunen, afleiding zoeken buitenshuis: het is bijna niet mogelijk op dit moment. En appen, facetimen of bellen is voor wezenlijk intermenselijk contact op de lange duur gewoon niet genoeg. …