Skip to main content
Top
Gepubliceerd in: Denkbeeld 4/2021

01-08-2021 | Column

Onbehouden vaart

Auteur: Job van Amerongen

Gepubliceerd in: DementieVisie | Uitgave 4/2021

Log in om toegang te krijgen
share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail

Extract

Mevrouw Kamsteeg is al wakker wanneer ik haar kamer betreed. Rusteloos drentelt ze door haar kamer, afgewisseld met ongeorganiseerd schuiven met persoonlijke eigendommen. 'Mag ik de gordijnen opendoen?', vraag ik. Getuige het achteloos schouderophalen door mevrouw Kamsteeg lijkt er sprake van ontkenning noch bevestiging. 'Laat ik het daglicht maar even binnenlaten'. Mijn stem klinkt toch bovenal als legitimering van mijn eigen handelen. De regen klatert tegen de ramen en mijn constatering 'het is alweer slecht weer', is feitelijk een nutteloze. Het blijkt wel de opening voor een gesprek. Geen vrolijk gesprek overigens. 'Het is alweer slecht weer en met mij gaat het alweer slecht', antwoordt mevrouw Kamsteeg. En om maar meteen tot de kern te komen: 'Waarom mag ik nog niet dood? Vannacht is me alweer iets verschrikkelijks overkomen. Ik was hier op deze boot. Gewoon in mijn bed. Komt er midden in de nacht een mevrouw mijn kamer in die zegt dat ik naar het dek hier tegenover moet verhuizen. Ik was doodsbang, maar nog banger voor de gevolgen wanneer ik niet mee zou gaan. Ik heb de deken omgeslagen en ben naar de overkant gekropen. Het was ijskoud en ik moest heel hard huilen. Die mevrouw heeft het bed in die andere kajuit voor me opengeslagen en daar ben ik bibberend ingekropen. Lig ik misschien net vijftien minuten, wordt er heel hard op de deur geklopt en staat er een man voor de deur. Ik kan hem niet verstaan, maar hij wenkt dat ik moet meekomen. Maar ik wilde niet weer verhuizen. Weer bij nacht en ontij het dek op, weer die kou door mijn lijf. Ik heb de deur geprobeerd dicht te trekken, maar die man won natuurlijk. Hij is heel groot en sterk en heeft me hier naartoe gesleept en hard in bed gegooid. En nu kom jij me natuurlijk weer zeggen dat het allemaal niet waar is. Dat ik het allemaal maar gedroomd heb. Dat zeggen jullie allemaal. Altijd.' …
Metagegevens
Titel
Onbehouden vaart
Auteur
Job van Amerongen
Publicatiedatum
01-08-2021
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in
DementieVisie / Uitgave 4/2021
Print ISSN: 2950-2713
Elektronisch ISSN: 2950-2721
DOI
https://doi.org/10.1007/s12428-021-0890-6

Andere artikelen Uitgave 4/2021

Denkbeeld 4/2021 Naar de uitgave

In de Etalage

Contact met Compaan