Nurses’ worry or concern and early recognition of deteriorating patients on general wards in acute care hospitals: a systematic review¹⁾

De afgelopen jaren is er in ziekenhuizen steeds meer aandacht voor de vroege herkenning van de vitaal bedreigde patiënt. Vroeg herkennen en behandelen voorkomen namelijk onbedoelde schade en vergroten de kans op overleven. Het is daarom een van de VMS veiligheidsthema’s en diverse ziekenhuizen hebben een Spoed Interventie Systeem opgezet.2) De Early Warning Score (EWS) is ontworpen om dit soort patiënten snel te herkennen. De EWS is opgebouwd uit fysieke parameters zoals hartfrequentie, bloeddruk (systole), temperatuur, ademhalingsfrequentie, saturatie en zuurstofbehoefte en bewustzijn. Bij een score van 3 of hoger is handelen noodzakelijk. Dit handelen kan bestaan uit overleg met de arts van de afdeling of het inschakelen van een Spoed Interventie Team (SIT) welke bestaat uit een IC-verpleegkundige en een intensivist. Opvallend is dat bij de EWS niet alleen fysieke parameters gescoord worden, maar ook de ongerustheid of het ‘niet-pluisgevoel’ van de verpleegkundige een extra punt oplevert. Het idee hierachter is dat verpleegkundigen op basis van hun intuïtie soms al eerder aanvoelen dat er sprake is van een verslechtering, voordat dit in de parameters is te herkennen. Maar welke signalen bij de patiënt dragen bij aan de ongerustheid van de verpleegkundige?