Niet te veel argwaan

Extract

Toen ik mijn intrede deed in het verpleeghuis, was vastbinden van bewoners die 'valgevaarlijk' waren een veel gebruikte interventie. Sterker nog, het werd beschouwd als goede zorg. En hoewel ik me er soms ongemakkelijk bij voelde, liet ik het zelf ook toe op de afdeling waarvoor ik verantwoordelijk was. Dat veranderde toen ik kennismaakte met de, inmiddels overleden, verpleeghuisarts Hans Houweling. Hans huldigde het standpunt dat je oude mensen die in de war zijn niet vastbindt, punt uit! Dat klonk eigenlijk heel logisch vond ik, maar veel van zijn vakgenoten vonden het onverantwoord wat hij deed. Hans werd door collega's vaak verguisd hoorde ik later, maar dat heeft zijn overtuiging nooit aan het wankelen gebracht. Systematisch verzamelde hij gegevens in 'zijn' verpleeghuis en vergeleek die met die van andere verpleeginstellingen. En wat bleek: zijn beleid van niet-vastbinden leidde nooit tot meer valpartijen of meer letsel. 'Ja, dan zal het psychofarmacagebruik in uw verpleeghuis wel hoog zijn!' luidde dan dikwijls de schampere reactie. Maar het tegendeel was waar: bij Hans lag dit juist veel lager dan het landelijk gemiddelde. Vele jaren later werd door uitgebreid wetenschappelijk onderzoek van Maastricht University aangetoond dat fixatie veel meer nadelige gevolgen heeft dan het vermeende voordeel ervan. Vastbinden is dus helemaal geen goede zorg; Hans Houweling kreeg uiteindelijk gelijk. Inmiddels is het gemeengoed dat valgevaar nooit aanleiding mag zijn iemand in zijn vrijheid te beperken. …