Extract
Toen ik ziek werd, liet een bevriende UWV-arts op een keer het woord 'infaust' vallen. Daar schrok ik in eerste instantie van, want iets wat nog niet vaak zo concreet uitgesproken was, werd nu plotseling gevangen in een woord dat gewone mensen niet gebruiken. Een hakbijlwoord. Maar vrijwel direct voelde het ook alsof de ruimte waar we stonden groter werd. Niet de hakbijl viel, maar de muren. Boven mijn hoofd zag ik de letters van het woord als transparant chiffon door de lucht zweven en contact maken met iets wat voelde als de wereld, of misschien het verleden, in elk geval als verbondenheid. Het was een kalmerende ervaring die nog altijd resoneert in mijn dagelijkse geploeter. …