Naar jeugdzorg zonder angst

‘Zo'n drie maanden na het drama zei een ouder, een cliënte die mij al langer kende: “Je bent zo koud en kil geworden.” Met een schok realiseerde ik me dat er inderdaad met mijzelf iets was gebeurd. Iets ernstigs, en dat ik daar aandacht aan moest besteden.’ Zo begon het eerste gesprek met een maatschappelijk werker van Bureau Jeugdzorg. Het tweede gesprek, vele maanden later, eindigde met enkele zinnen over de ‘shit’ van gemiste kansen en verkeerde inschattingen die je de rest van je leven niet meer kwijt raakt.