Het onderzoek waarover gerapporteerd wordt betreft de conceptualisering en ontwikkeling van behandelmotivatie bij jongeren in een justitiële behandelinrichting. Bij 28 jeugdige cliënten en hun begeleiders werden kort na plaatsing en vier tot vijf maanden later met gestandaardiseerde vragenlijsten, op basis van de motivatietheorie van Prochaska en DiClemente, data verzameld. Categorale principale componentenanalyse laat zien dat behandelmotivatie uit twee dimensies bestaat: 1. gerichtheid op gedragsverandering, en 2. contactname in de behandeling. Veelal wordt aangenomen dat behandelmotivatie bij deze jongeren aan het begin van de plaatsing vrijwel afwezig is en bovendien vaak niet of nauwelijks tot ontwikkeling komt. Het onderzoek logenstraft beide veronderstellingen.
