Mis(ver)standen rondom dyslexie

Met grote regelmaat duiken in de media alarmerende berichten op over het grote aantal kinderen met dyslexie. Veel kinderen blijken problemen te hebben met lezen en spellen. De meeste berichten in de media gaan echter niet over de persoonlijke en maatschappelijke consequenties hiervan. Ze gaan over de vraag of de diagnose wel juist gesteld is. Zoals de staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) opmerkte: ‘Als het gaat om zulke grote percentages, kun je er vraagtekens bij zetten of iedereen inderdaad dyslexie heeft’ (ANP 2013). Eind vorig jaar vonden de bewindslieden van OCW ‘het aannemelijk dat een groep leerlingen ten onrechte een dyslexieverklaring heeft gekregen’ (ANP 2016). Onlangs vroeg hoogleraar Bosman uit Nijmegen zich zelfs openlijk af of dyslexie wel bestaat (Winters in het Algemeen Dagblad 2017). Als dyslexie niet bestaat, dan is elke dyslexieverklaring er natuurlijk één te veel en is een misstand geboren. Tijd om een paar misverstanden op te ruimen. …