Harttransplantatie is nog steeds de gouden standaard in de behandeling van patiënten met eindstadium van hartfalen. Er is echter een chronisch tekort aan donorharten in Nederland, wat geleid heeft tot lange wachtlijsten en wachttijden. Er is dan ook gezocht naar een systeem dat de linker ventrikel en daarmee de patiënt gedurende langere tijd hemodynamisch kan ondersteunen. Dat heeft geleid tot de ontwikkeling van steunharten, waarbij Nederland en met name het UMC Utrecht een belangrijke rol heeft gespeeld. In deze bijdrage wordt een overzicht gegeven van deze ontwikkelingen en wordt een schets gegeven van de mogelijkheden in de toekomst.
